„Ik toch heb Mijn Koning gezalfd over Sion, de berg Mijner heiligheid.”

Een koninkrijk heeft zijn heirlegers en hulptroepen. Zo ook de Kerk van Christus. Want omdat zij in een verbond staat met de Heere der heirscharen, zo zijn de heirlegers van de hemel gereed om haar twist te twisten en om een ware gelovige bij te staan. Zij ondersteunen een die poogt, de goede strijd des geloofs te strijden, onder leiding van de Overste Leidsman der zaligheid.

En omdat al de onderdanen van dat Koninkrijk, Christus’ soldaten zijn, zo is er ook een gepaste krijgstoerusting voor hen, als het schild des geloofs, de helm der zaligheid, het zwaard van de Geest. Een koninkrijk heeft zijn versterkingen en sterkten. Zo ook de Kerk van Christus (Jesaja 26:1): „Te dien dage zal dit lied gezongen worden in het land van Juda: Wij hebben een sterke stad, God stelt heil tot muren en voorschansen.” De sterke bolwerken van het Koninkrijk van Christus zijn de goddelijke eigenschappen. „Rondom Jeruzalem zijn bergen, alzo is de Heere rondom Zijn volk, van nu aan tot in der eeuwigheid” (Psalm 125:2). De Kerk heeft een God in Christus tot haar toevlucht (Psalm 46:2): „God is ons een Toevlucht en Sterkte. Hij is krachtig bevonden een Hulp in benauwdheden.” Christus Zelf is de grote en heerlijke Koning, want de heerschappij is op Zijn schouder. „Ik toch heb Mijn Koning gezalfd over Sion, de berg van Mijn heiligheid” (Psalm 2:6).

Ebenezer Erskine,
predikant te Portmoak

(”Vijf verhandelingen”, 2021)