De wind jaagt de regendruppels door de lucht terwijl we voortsoppen door het drassige gras. Onze wandeling begon bij het uit 1882 daterende station Hemmen-Dodewaard, dat op Landgoed Hemmen ligt. Het landgoed gaf toestemming voor een spoor over zijn grond, in ruil voor een station.

Het pad loopt parallel aan dit spoor, langs weilanden en tussen bomen door. Op de achtergrond is het gezoem van de snelweg A15 te horen. De herfstige omgeving zorgt voor een nostalgisch gevoel. Het langgerekte spoor neemt de gedachten mee, terug in de tijd.

Eeuwen geleden lieten er al mensen hun voetstap achter op deze plek langs de Linge. De Bataven vestigden zich hier en later de Romeinen. De grens van hun rijk liep dwars door de Betuwe.

In de 14e eeuw bewoonde kasteelheer Steven van Lynden het slot in Hemmen. In 1757 werd op de fundamenten van dat kasteel een statig landhuis gebouwd, dan nog steeds eigendom van het geslacht Van Lynden. Het huis werd in 1944 na een hevige strijd met de Duitsers door de geallieerden in brand gestoken. Een ruïne is het enige wat nog van het huis over is.

We buigen van het spoor af en wandelen langs een boerenerf richting het landhuis. De regen is intussen opgehouden. Een waterig zonnetje breekt door en doet de bladeren glimmen.

Om bij de ruïne te komen, moeten we een brede, statige brug over. Netjes aangelegde paden liggen tussen de bomen, met af en toe een brug over een sloot.

Over de resten van het gebouw loopt een pad. Het verleden ligt hier letterlijk onder het heden. Eens verlichtten vlammen de voorgelegen plas, nu zet de zon het water in een gouden gloed. Eenden kwaken en meerkoetjes zitten elkaar achterna.

Voorbij de ruïne ligt de kasteeltuin in Engelse stijl. Rododendrons maskeren de stenen muur die om de tuin heen staat. In het hoogseizoen is de lusthof geopend voor publiek, zo staat er op een bordje te lezen.

Door de spijlen van het toegangshek zijn al allerlei soorten bloemen, planten, groenten en kruiden te zien. Althans: bordjes geven aan bij welke plantensoort de winterse dode takken horen.

De terugweg voert langs knotwilgen, over een landweggetje met boerderijen en weilanden. En uiteindelijk lopen we toch weer langs het spoor.

De tocht biedt ontspanning en tegelijkertijd verrijking. Historie en de schoonheid van het landschap vormen een harmonie in het Betuwse Hemmen.