Persoonlijk was ik blij met het artikel over de tweet van scriba dr. R. de Reuver van de Protestantse Kerk in Nederland (RD 3-1). Ik merk ook zelf dat het maken van preekafspraken uit de hand gelopen is. Bij terugkeer in 2016 uit Indonesië, waar ik als zendingspredikant voor de GZB werkzaam was, heb ik mijzelf voorgenomen om pas vanaf 1 september van het lopende jaar de gastbeurten in te vullen voor het volgende jaar. Het leek mij niet goed om deze in januari al in te gaan vullen voor het daaropvolgende jaar. Veel preekvoorzieners willen dat graag wel. Dat begrijp ik ook, want het is een hele klus, temeer als een gemeente vacant is.

Preekbeurten invullen vanaf 1 september bevalt mij uitstekend. Ik ga het nieuwe jaar in met veel open zondagen, maar door ziekte, het aannemen van een beroep en andere omstandigheden waardoor collega’s een dienst moeten teruggeven, zijn de open zondagen bij mij snel gevuld. Preekvoorzieners weten dat ze in nood een redelijke kans maken dat ik nog beschikbaar ben. En mocht ik nergens hoeven/willen voorgaan, dan vind ik het plezierig en leerzaam om met mijn gezin in mijn eigen gemeente naar de kerk te gaan of eens een uitstapje naar een collega in de buurt te maken.

Graag geef ik daarom een handvol handreikingen waarvan ik, in alle bescheidenheid, hoop dat wij het als collega’s op deze manier zullen (gaan) doen. Ik hoop ook echt dat de preekvoorzieners hiermee geholpen zijn, want het gaat mij vooral om hen wat te beschermen.

Geen zorgen…

Als predikanten zijn wij vanaf de maand september 2024 beschikbaar om beurten in te vullen voor het kalenderjaar 2025. Door ons rooster 2025 niet al in januari 2024 dicht te timmeren, laten wij zien dat wij open staan voor de weg die de Here in de verkondiging van Zijn Woord met ons en andere gemeenten wil gaan. Zo helpen wij bovendien de preekvoorzieners af van de druk om in januari 2024 al te moeten bellen. Door onze houding laten wij zien dat ook zij hierin geen zorgen hoeven te hebben voor de dag van morgen.

Respect

Wij zijn ons ervan bewust hoeveel tijd het een preekvoorziener kost om een gastvoorganger te vinden. Daarom zoeken wij zelf een vervanger als wij een preekbeurt terug moeten geven, omdat wij een dubbele boeking hebben gedaan, omdat we onverhoopt in onze eigen gemeente moeten voorgaan of omdat we toch een vrij weekend willen hebben vanwege familieverplichtingen. Wij mogen daar een preekvoorziener niet –en zeker niet op korte termijn– mee belasten.

Collegialiteit

In onze eigen gemeente attenderen wij onze preekvoorziener op namen van proponenten en emeriti, zodat ook zij de gelegenheid ontvangen om hun talenten in te kunnen of in te blijven zetten. Minstens één keer per maand zijn wij kerkganger en geen voorganger. Zo zetten wij ons met de gemeente als hoorder onder de hoorders en leren ook wij te luisteren naar een (andere) dienaar van het Woord. Zo stellen wij ons open voor bemoediging en vermaning, worden wij ons bewust van de eenzijdigheden in onze eigen prediking en laten wij ons verrassen.

Armlastige gemeenten

Als predikanten achten wij de ambtsdragers en vrijwilligers hoog: zij doen hun werk in de gemeente wekelijks pro Deo. Zij zijn ons ten voorbeeld! Daarom proberen wij 10 procent van onze preekbeurten buiten onze eigen gemeente te vervullen in gemeenten die armlastig zijn en wij doen dat pro Deo. Veelal gebruiken wij immers een ‘oude’ preek, waar we geen extra (vrije) tijd in hoeven te steken. Zo laten wij zien dat het ons gaat om de verkondiging van het Woord en niet om er (uitsluitend) zelf financieel beter van te worden.

Kerk wereldwijd

Van alle preekbeurtvergoedingen die wij over een jaar ontvangen, stellen wij 10 procent beschikbaar aan een (kerkelijke) zendingsorganisatie, die dit kan besteden aan de opleiding van predikanten elders in de wereld. Zo zijn wij enigszins verbonden met collega’s wereldwijd en laten wij zien dat het ons gaat om de verkondiging van het Woord en niet om er (uitsluitend) zelf financieel beter van te worden.

De auteur is predikant van de hervormde gemeente te Den Ham.