Een bond van leraren heeft over het voornemen van Keegan geklaagd dat een algeheel verbod niet is te controleren. En dat het bovendien de naleving van de reeds op scholen gemaakte afspraken alleen maar moeilijker maakt.

Net als in Groot-Brittannië is ook in België geen algemene richtlijn voor het gebruik van mobiele telefoons in de klas. Het is per school en zelfs per leraar verschillend. Wel is het zo dat er in zijn algemeenheid minder techniek en laptops worden gebruikt in Vlaamse scholen in vergelijking met Nederland. Dat maakt het in de les verbieden van mobiele telefoons wel makkelijker, omdat de telefoon ook zelden functioneel is als lesmateriaal.

In Vlaanderen denken de politiek en instellingen wel na over het gebruik van de smartphone in de klas. „Afspraken rond het smartphonegebruik op school zijn zinvol. Zeker als ze in samenspraak met de leerlingen zelf opgesteld zijn”, stelt een recente analyse van Kenniscentrum Digisprong in Vlaanderen.

Het beleid in Wallonië is vrijwel hetzelfde. De schoolbesturen kunnen de mobieltjes al dan niet onder voorwaarden toestaan of verbieden. Volgens de Duitse wet kan een leerkracht een leerling niet verbieden een mobiele telefoon mee naar school te nemen. De school kan wel het gebruik ervan verbieden, zoals natuurlijk tijdens de les.

In Frankrijk is het gebruik van mobiele telefoons en andere persoonlijke elektronische communicatiemiddelen door leerlingen al vijf jaar verboden. De mobieltjes moeten uitblijven, ook tijdens de pauzes, maar volgens leerkrachten is dat moeilijk te controleren. Onder de andere landen met een totaalverbod op het gebruik van mobieltjes op school zijn China, Finland, Italië en Portugal. In Spanje is ook al geruime tijd een verhitte discussie over een totaalverbod, maar vooralsnog hebben slechts drie autonome regio’s de mobiele telefoon op school verboden.