Er is een stand in het leven van Gods kinderen die gelijk is aan de wolkkolom. Die was duisternis, doch hij verlichtte de nacht. Daarom moeten wij niet altijd zien op wat duister is in onze staat, maar we moeten aan de andere zijde ook het licht opmerken. Hebt u veel verloren? U hebt toch wel genoeg overgehouden? Is het lichaam ziek? Als de ziel maar gezond mag zijn.God vermengt zijn vaderlijke kastijdingen met barmhartigheid. Het is met hen niet altijd even duister; in Zijn toorn gedenkt de Heere des ontfermens. Want God doet u nog veel goeds in Zijn kastijdingen, zodat u niet zou wensen daarvan bevrijd te zijn. Wij kunnen nooit zo ellendig zijn of wij zullen Gods lievelingen, die veel beter zijn dan wij, in nog grotere droefheid vinden. Christus werd als een lam ter slachting geleid. Moeten wij dan niet verwonderd zijn dat het met de ware gelovigen ook zo toegaat, namelijk dat ze hier beneden moeten wenen en huilen terwijl de wereld zich verblijdt? De hemel wordt niet zo gemakkelijk ingenomen als veel mensen menen.

De duivel, als hij ziet dat Gods kinderen uit zijn strik zijn ontkomen, port de Heere aan, zoals bij dat lieve kind Job, dat hij hen zwaar mag bezoeken. Juist hen die veel genade hebben ontvangen, zal hij het meest zoeken te pijnigen.

Cornelis van Niel, lidmaat in Tiel (Een Welrieckende Balsem, 1663)