„Eerst naar buiten”, zegt scriba Jos Bart (52) van de Groningse gemeente. „Daar zijn al mooie dingen te zien.” Hij wijst naar het bovenste deel van de kerktoren: „Het opengeslagen Woord van God.” En wie goed naar de grote entreedeuren kijkt, ziet in de constructie van het bedehuis een groot kruis. „Onder het kruis door ga je naar binnen. Mooie symboliek is dat.”

Binnen in de voormalige rooms-katholieke kerk vallen de gebrandschilderde ramen direct op. Het grote achterraam, vooral goed zichtbaar vanaf de preekstoel, verbeeldt de Drie-eenheid. De ramen aan de zijkant verwijzen naar Bijbelteksten die door de rooms-katholieke leer worden toegeschreven aan Maria.

Het bedehuis deed vanaf de bouw in 1959 dienst als rooms-katholieke kerk. In de jaren tachtig fuseerde de krimpende gemeente met een andere wijkgemeente en kwam de Mariakerk leeg te staan. Totdat in 1992 de gereformeerde gemeente belangstelling had. Die kwam tot die tijd samen in een kerk die moest wijken voor woningbouw. De gemeente nam haar banken en orgel mee en bouwde voor in de Mariakerk een liturgisch centrum. De naam van de kerk werd bij die gelegenheid veranderd in ”Magnalia Dei”, wat ”de grote werken Gods” betekent, naar aanleiding van de woorden uit Handelingen 2:11 – en omdat de eigen oude kerk ook zo heette.

Regiofunctie

De gg in de stad Groningen telt zo’n 280 leden en heeft een regiofunctie vanwege het feit dat het de enige gereformeerde gemeente in de gelijknamige provincie is. Ze werd 75 jaar geleden gesticht als afdeling van de toenmalige gg in Akkrum. Er kwamen enkele tientallen leden bij elkaar, voornamelijk afkomstig uit plaatselijke christelijke gereformeerde gemeenten. In 2005 waren er zo’n 350 leden. Door de economische krimp, de kleiner wordende gezinnen en de vergrijzing is het aantal nu gedaald naar ongeveer 280. Grofweg de helft van de leden woont in de stad, de andere helft tot ver daarbuiten.

Nieuws in beeld

beeld Duncan Wijting

beeld Duncan Wijting

beeld Duncan Wijting

beeld Duncan Wijting

beeld Duncan Wijting

De gemeente werd in de loop van de jaren gediend door ds. D. Hakkenberg (1985-1990), ds. M. Golverdingen (1993-1997), ds. C.G. Vreugdenhil (1999-2004) en ds. J.B. Zippro (2013-2018). Het vacant zijn maakt dat er zo’n veertig zondagen per jaar leesdienst gehouden wordt. De ouderlingen lezen momenteel uit de catechismuspreken van oud-predikant ds. Golverdingen. Bart signaleert op bezoeken in de gemeente wel eens wat moedeloosheid over het beroepingswerk: „Gemeenteleden vragen zich weleens af of een eigen herder en leraar wel is weggelegd voor de gemeente. Groningen ligt niet zo centraal en dat speelt wellicht mee. Ik wijs hen dan op de portretten van de vier voorgangers die hier al hebben gestaan.”

Studenten

In de jaren negentig stapte Bart, toen zelf student, voor het eerst binnen in de Groningse gemeente. Hij werd in de hal opgevangen door ds. Golverdingen, die hem begroette, een hand gaf en hem hartelijk welkom heette. Het ontroert de scriba tot op de dag van vandaag. Het maakt dat hij nu alert is op studenten die in de Magnalia Dei-kerk komen. Daarnaast geeft hij catechisatie aan een groep studenten. „Het is belangrijk om er voor hen te zijn. Toon belangstelling voor wat hen bezighoudt, ga in gesprek en stel je vooral open op.”

Hoe kijkt de Groningse scriba terug en vooruit? „De gemeente bestaat al 75 jaar, dat is een zegen. Er worden hier kinderen geboren en gedoopt. Gods Woord klinkt hier iedere zondag. En we zien vrucht op de prediking: er zijn belijdeniscatechisanten en avondmaalgangers.”