Het is een van de laatste zonnige herfstdagen als we vanaf ons vakantieadres in Lommel een wandeling in de omgeving zoeken. Het wordt een route die begint bij de Grote Hof in Pelt, een gebouwencomplex uit de twaalfde eeuw dat het bezit was van de norbertijnen. Deze monniken droegen witte habijten, en met die wetenschap in het achterhoofd klinkt opeens de naam van de toegangsweg naar de hoeve logisch: de Witherendreef.

De wandelroute ligt in Bosland, het grootste aaneengesloten natuurgebied van Vlaanderen. We beginnen de wandeling op nog geen 100 meter van een doorgaande weg. Voor rustzoekers is dat jammer, want auto’s zijn nog een flinke tijd goed te horen. Als we dat geluid achter ons laten, zwelt echter boven onze hoofden een ander geluid aan; het blijkt te gaan om helikopters van het leger, die hier soms behoorlijk laag overvliegen.

Het wordt nog avontuurlijker, want even later horen we schoten, die niet eens zo ver weg klinken. Wat blijkt: slechts een paar kilometer zuidelijk ligt een militair terrein.

Door het bos wandelen we landgoed Hobos in, onderweg genietend van de eerste verkleurende bladeren, zonnestralen door de bomen en paddenstoelen op de bosgrond. Links en rechts verschijnen open weilanden, en recht voor ons zien we een gebouwencomplex opdoemen. Een informatiebord vertelt dat hier tot 2013 nog iemand woonde. Bijna niet voor te stellen als je de staat van de gebouwen, die inmiddels verboden terrein zijn, van een afstandje bekijkt.

Het landgoed Hobos is bij veel Belgen bekend, onder meer door Joannes Mathias Clercx, die er een groot deel van zijn leven woonde. Deze man, die leefde van 1759 tot 1840, was landdrost. In die functie was hij verantwoordelijk voor de openbare orde. Precies in een tijd dat bendes rovend door België trokken. Ze werden bekend als de bokkenrijders. Clercx ging de boeken in als een man die de bokkenrijders meedogenloos vervolgde.

Even voorbij het gebouwencomplex komen we langs een kastanjeboom die in 2015 werd uitgeroepen tot mooiste boom van Vlaanderen. De boom maakte deel uit van een kastanjeboomgaard, aangelegd in de achttiende eeuw. De tamme kastanjes werden gebuikt om de jenever die hier decennia werd gestookt, te kleuren.

De route gaat verder door bos en langs weiland. Op één punt, bij een tweesprong, is er geen bordje te bekennen. We kiezen voor rechts en dat blijkt goed te komen, want even later verschijnt de Grote Hof weer in het blikveld.