Recensie: Sonates van Boëllmann en Widor op cello en piano
In januari bracht Brilliant Classics een eerste cd uit met laatromantische Franse cellosonates. In juli volgde deel 2, dit keer met sonates van Boëllmann, Widor en d’Indy.
Onbekende muziek van bekende componisten, want wie denkt bij het horen van de namen Boëllmann en Widor niet meteen aan beider beroemde toccata’s? Deze componisten hebben echter veel meer dan alleen orgelmuziek geschreven. Leon Boëllmann (1862-1897) liet toen hij op 35-jarige leeftijd overleed ruim 160 composities na, vooral orgel- en kamermuziekwerken. Charles-Marie Widor (1844-1937) beheerste de techniek van eigenlijk alle compositievormen. Hun cellosonates zijn absoluut geen routineuze salonstukjes. Ze staan in de melodieuze traditie van Franse laatromantische componisten als Saint-Saëns en Fauré en bieden virtuoze, energieke muziek, met spannende harmonieën en modulaties.
Vincent d’Indy (1851-1931), sterk beïnvloed door zijn leermeester César Franck, schreef zijn cellosonate pas op 70-jarige leeftijd. Dit vierdelige werk heeft in feite de vorm van een baroksuite, met oude dansvormen zoals de gavotte, waarin de getokkelde cello de klank van de luit suggereert.
Het duo Marina Tarasova en Ivan Sokolov imponeert met gedreven samenspel. Tarasova is wel echt een celliste uit de Russische school. Haar robuuste toon, met een stevig vibrato, is niet echt ideaal voor de vertolking van Franse muziek, die juist vraagt om transparantie, subtiliteit en terughoudendheid. Desondanks is deze cd een aanrader voor liefhebbers van de cello en van Franse muziek.
French Cello Sonatas, Volume 2 – Boëlmann, Widor & d’Indy, Marina Tarasova (cello), Ivan Sokolov (piano); Brilliant Classics (96821); € 11,99; bestellen: www.brilliantclassics.com