Wie flink getraind heeft en vroeg start, kan deze route in een dag afleggen. Wij besluiten het pad in tweeën te hakken en onderweg een bed and breakfast te bespreken. Dat blijkt een goed idee. Een natuurwandeling en haast zijn nu eenmaal geen goede combinatie.

Zo’n vijftien jaar geleden had nog vrijwel niemand van de Koloniën van Weldadigheid gehoord. Toen verscheen ”Het pauperparadijs” van Suzanna Jansen, dat inmiddels al 69 keer is herdrukt. Sindsdien staat het gebied rond Frederiksoord en Veenhuizen, waar in de 19e eeuw minderbedeelden vrijwillig of onvrijwillig een nieuw bestaan moesten opbouwen, in de belangstelling. De tocht begint in Frederiksoord, waar de geschiedenis in de vorm van koloniehuisjes, scholen en een kerkje voor het oprapen ligt. Veel tijd gunnen we ons niet om de informatiebordjes goed te lezen. Nog 25 kilometer te gaan!

We lopen langs de bosrand verder. Dat levert verrassende doorkijkjes op. Akkers, weilanden en kale vlaktes wisselen elkaar af. Na het gehucht Zorgvlied, waar we een verlate lunch gebruiken, gaan we de vlakte op. Die blijkt een stuk minder kaal te zijn dan ze vanaf een afstandje lijkt. Het zonlicht maakt de deinende gele bloemenzee aan onze voeten nog vrolijker.

We naderen Appelscha, waar we overnachten. De volgende morgen zijn we al vroeg te vinden in het Fochte-
loërveen, een hoogveengebied dat aan de turfwinning is ontsnapt en nu een uniek natuurgebied vormt.

De snelweg is in Drenthe sowieso meestal ver weg, maar in Fochteloërveen hier leer je pas echt wat stilte is. Zelfs zonder dat we de beloofde adders, ringslangen, kraanvogels en paapjes zien, is het een wandeling om nooit te vergeten.

Een klein stukje bos brengt ons weer in de bewoonde wereld: Veenhuizen. De bebouwing laat door middel van tientallen spreuken op de gevels zien hoe de paupers werden opgevoed. ”Kennis is macht”. ”Arbeid is zegen”. Het is maar hoe je het bekijkt.

Als we weer thuis zijn voel ik mijn spieren goed, zeker als ik uit bed uitstap. Het handjevol inlooptochten van dik 10 kilometer dat ik in de weken vooraf maakte, kon dat niet voorkomen. Desondanks ben ik in gedachten alweer bezig met een bestemming voor een volgende korte wandelvakantie. Wat mij betreft meer dan een marathon, maar zeker niet op één dag.