Is die leegloop uiting van frustratie, moedeloosheid en teleurstelling? De omlooptijd van Kamerleden is na iedere verkiezing korter. Die vluchtigheid heeft gevolgen voor ervaring en kennis. Twee aaneengesloten termijnen zou het minimale moeten zijn voor een Kamerlid.

Ik liet het woord ”frustratie” vallen. Je stelt doelen en idealen als vertegenwoordiger van de Haagse tegenmacht van het kabinet, maar door regeerakkoorden lijkt de zaak dichtgetimmerd en wordt weinig tot niets bereikt. Daar kun je moedeloos van worden. En dan is er ook nog de rechter die doet wat de tegenmacht behoort te doen, besluiten toetsen aan de wetten die Eerste en Tweede Kamer gefiatteerd hebben. Dan sneuvelt er nog wel eens iets. Vervolgens loop je op tegen Europese wetgeving. Teleurstelling wacht. Bovendien wordt steeds langer gedebatteerd, tot in de kleine uurtjes of tot het aanlichten van de nieuwe dag. Ieder jaar wordt drukker, de agenda voller. Honderden amendementen en vele crises komen langs.

Rutte IV kwam wankelend aan de macht, maar beloofde „zijn stinkende best te doen” om geschonden vertrouwen te herwinnen. De met groots gebaar aangekondigde nieuwe bestuurscultuur (Rutte) en het nieuwe leiderschap (Kaag) kwamen niet van de grond. De behandeling en nog meer de afhandeling van de toeslagenaffaire en de schade van de Groninger gaswinning vlotten niet. Honderden huizen zouden verrijzen, maar verrezen niet. Wachtlijsten in de zorg blijven onverkort lang. Voedsel voor frustratie, moedeloosheid en teleurstelling. Vooral als het overheidsambt niet echt roeping is, maar eerder een stap in je carrière op weg naar een volgende uitdaging. Word je in de maatschappelijke onvrede dan ook nog eens kop van Jut, omdat de kiezers wel door hebben dat nog steeds oude wijn geschonken wordt, ook al zijn de zakken nieuw, dan zijn frustratie, moedeloosheid en teleurstelling niet vreemd.

De Telegraaf schreef dat kiezers politici willen die het landsbelang boven het partijbelang stellen. Mensen vol eerlijkheid, daadkracht en visie. Ik dacht aan veteraan Van der Staaij. Man van veel ervaring en grote dossierkennis. Politicus met roeping, één die zijn vak verstaat, wiens ambt ambacht is. Prototype van geloofwaardig politiek bedrijven. Jammer dat hij gaat. Maar er gloort licht. Straks gaat de Stoffer door de Kamer en nieuwe bezems…