In deze postmoderne tijd heeft het atheïsme het moeilijk, schrijft McGrath, want de loochening van het bestaan van God wordt, zoals alle absolute stellingen, kritisch tegen het licht gehouden. „Het simpele neerhalen van God door het atheïsme, dat vroeger voor moedig en geestrijk werd aangezien, wordt in toenemende mate als onacceptabel en intolerant beschouwd.”

Ook de wetenschap stelt steeds meer kritische vragen bij het atheïsme, aldus McGrath. Zo vond er in 2001 een onderzoek plaats naar 100 studies over de verhouding tussen geloof en gezondheid; 79 onderzoeken waren tot de conclusie gekomen dat er een positieve samenhang is tussen religieuze betrokkenheid en gezondheid, 13 studies bestreden een dergelijke relatie, 7 namen geen standpunt in en slechts 1 onderzoek stelde dat een religieuze levenshouding de gezondheid zou schaden.

Ook in het licht van de wereldgeschiedenis is het atheïsme als achterhaald, zo betoogt de Oxfordse theoloog. In de negentiende eeuw zijn de aanhangers van het atheïsme er nog van overtuigd dat religie tot onderdrukking, machtsmisbruik en intolerantie leidt. Nadat echter het atheïsme in de vroegere Sovjet-Unie aan de macht gekomen is, heeft deze ideologie zichzélf als onderdrukkend, corrupt en intolerant bewezen. Het is daarom volgens McGrath niet zo verwonderlijk dat de mensen na de ineenstorting van de Sovjet-Unie zich weer tot de godsdienst gewend hebben.

Scherpe kritiek oefent McGrath ook uit op de eveneens in Oxford docerende atheïst en evolutionist prof. dr. Richard Dawkins. Zijn stelling dat godsdienstige voorstellingen zichzelf zouden achterhalen, zoals het kindergeloof in de kerstman, is gebleken niet houdbaar te zijn, aldus McGrath.

In zijn recent verschenen boek ”Dawkins’ God. Genes, memes, and the meaning of life” (De God van Dawkins. Genen, memen, en de zin van het leven; uitg. Blackwell Publishing) plaatst McGrath -die promoveerde op het terrein van de moleculaire biofysica- eveneens fundamentele kanttekeningen bij Dawkins’ opvattingen.