In de Arubaanse database zijn de gegevens te vinden van zo’n duizend mensen die op het eiland in slavernij leefden tussen 1840 en de wettelijke afschaffing van de slavernij in 1863. Van hen kwamen er 450 vrij in 1863. Behalve de naam van de tot slaaf gemaakten zijn in de database ook onder meer hun geboortedatum en geloofsovertuiging te vinden. Ook is erin opgenomen wie hun eigenaar was.

Voor het samenstellen van de database hebben de initiatiefnemers gebruikgemaakt van de zogeheten emancipatieregisters, waarin de namen staan van de mensen die in 1863 werden vrijgelaten. Ook de borderellen vormden een belangrijke bron. Dat zijn overzichtslijsten die slaveneigenaren moesten invullen om aanspraak te kunnen maken op een vergoeding van de Nederlandse staat na de afschaffing van de slavernij. Die vergoeding was bedoeld als compensatie voor de vrijgekomen slaafgemaakten.

In de gepubliceerde registers van Sint Eustatius staan onder meer de namen en achternamen van slaafgemaakten die in 1863 vrijkwamen. Mensen die in slavernij leefden, kregen alleen een voornaam. Pas na hun vrijlating kregen ze een achternaam.

De digitalisering van de archieven over het slavernijverleden van Aruba en Sint Eustatius volgt op die van Suriname en Curaçao. In 2018 werden de slavenregisters van Suriname openbaar gemaakt, twee jaar later gebeurde dat met die van Curaçao. Volgens het Nationaal Archief worden archieven over het Nederlandse slavernijverleden nog beter doorzoekbaar, nu ook de registers van Aruba en Sint Eustatius zijn gedigitaliseerd. „Sommige originele stukken verkeerden al langere tijd in matige tot slechte fysieke staat, maar door digitalisering is de informatie nu toch beschikbaar”, aldus het archief.