„Heere! Leid mij in Uw gerechtigheid om mijner verspieders wil; richt Uw weg voor mijn aangezicht.”

Zij die de onvergankelijke weg bewandelen, verlangen nog het meest naar die goddelijke invloed. Gerechtigheid betekent voor haar hier voortreffelijkheid als een algemene deugd.

En heel mooi zei ze: „In Uw gerechtigheid”. Want er is ook een gerechtigheid van mensen, afkomstig van wetten, die van buitenaf worden opgelegd. Maar deze is weinig waard en heeft niets voortreffelijks en volkomens en is slechts tot stand gekomen door menselijke denkprocessen.

Ik zoek echter Uw gerechtigheid, die door U tot stand is gebracht, die ons aan de hand naar de hemel leidt; ik zoek ook Uw bondgenootschap, om deze gerechtigheid daadwerkelijk tot de onze te maken. Heel mooi zei ze ook: „Leidt mij op de weg”. Want ons leven hier is een weg en (de bruid) heeft het nodig om van bovenaf als het ware aan de hand geleid te worden. Als we namelijk op het punt staan om een stad binnen te gaan, hebben we immers behoefte aan iemand die ons de weg bekendmaakt. En veel meer nog, wanneer we op punt staan naar het buitenland te gaan, naar de hemel, hebben wij behoefte aan de richtinggevende leiding van God, die van boven komt, dat Hij ons de weg wijst en ons aan de hand neemt. Want er zijn vele voetpaden, die van de rechte weg afleiden. Daarom hebben wij Gods rechterhand nodig.

Johannes Chrysostomus, kerkvader te Constantinopel

(”Dagboek Vroege Kerk”, 2010)