Het Centraal Bureau voor de Statistiek richtte de lamp deze week even op vertrouwen. Dat levert een wisselend beeld op. De medemens komt er best goed vanaf. Instituties als gezondheidszorg en rechtsspraak ook. Maar de politiek? Uitkijken voor die mensen. Kerken? Minder dan een derde van de Nederlanders heeft daar fiducie in.

Vertrouwen blijkt een scharnier te zijn waar een hele samenleving om draait. Sla er een willekeurige nieuwsweek op na en het bewijs is geleverd. Een ‘eenvoudige’ inbraak die de krant niet eens haalt, kan mensen die het betreft in de ziel raken: weg gevoel van veiligheid.

Onrust op financiële markten komt voort uit het feit dat er iets niet pluis is bij Amerikaanse banken. Spreekt oud-president Trump –inmiddels weer presidentskandidaat– de waarheid in de zaak waarin hij wordt beschuldigd van aanranding of niet? Kan Richard de Mos van Hart voor Den Haag terugkeren in de coalitie nu hij is vrijgesproken van corruptie? We weten het nog niet, zegt een raadsmeerderheid. Vertrouwen kwam ooit te voet, maar ging te paard.

Het opvallende is dat de waarde van vertrouwen niet ter discussie staat. Het is een soort eerste levensbehoefte, zoals eten en drinken. Rechtsspraak en mediation, maar ook een goed gesprek zijn uiteindelijk niet zelden gericht op herstel van vertrouwen. Zoiets valt niet genoeg te koesteren.

In dat licht is de actie van onderwijsminister Wiersma opvallend. De VVD-bewindsman probeert schoon schip te maken door manmoedig te vertellen dat hij regelmatig over de schreef is gegaan richting zijn medewerkers en dat hij ook in eerdere functies in contacten met collega’s en ondergeschikten niet heeft gehandeld zoals dat zou moeten. Sorry zeggen is nooit verkeerd, al zal dat in dit geval ook nog wel meer van Wiersma vragen: goed gedrag laten zíen.

Pasen ligt al weer even achter ons, Hemelvaart en Pinksteren liggen nog in het verschiet. Op deze christelijke gedenkdagen draait alles om wat de Heere Jezus heeft gedaan voor onbetrouwbare mensen. Hij werd schuldloos veroordeeld tot de kruisdood door een rechter die zich –tegen beter weten in– afvroeg wat waarheid is.

Het lijden en sterven en de opstanding van Jezus maken écht herstel van vertrouwen mogelijk voor mensen die het daar niet naar hebben gemaakt. Omdat Hij de Waarheid Zelf is. Dan wordt vertrouwen veel meer dan een eerste levensbehoefte. De Heidelbergse Catechismus legt uit dat zekerheid en vertrouwen liggen opgesloten in het geloof in die opgestane Christus. Dan scharniert nog steeds niet alles soepel en geruisloos op deze wereld, maar dan is er wél een toekomstperspectief waarin een grenzeloos vertrouwen kan worden gesteld.

Hoofdredactie