Gg Oostvoorne staat –niet zonder zorg– stil bij 50-jarig bestaan
Een dubbel gevoel bezet ouderling R. Koster. De gereformeerde gemeente in Oostvoorne waar hij ambtsdrager is, blikt op 23 mei terug op het vijftigjarig bestaan. Tegelijk zit hij met grote zorgen over de toekomst van de kleine gemeente.
De Valkenlaan in Oostvoorne is een lange, rustige straat met bungalows. Lommerrijk. Halverwege steekt het puntdak van het kerkgebouw van de gereformeerde gemeente omhoog. Ernaast staat de woning van ouderling Koster. Binnen en buiten rijkelijk versierd met bloemen en planten, een hobby van zijn vrouw.
Het leven van het echtpaar is geheel verweven met dat van de kerk. Hij is ouderling, maar ook koster, onderhoudsman en tuinman. Samen houden ze het kerkje schoon en verzorgen ze de kerkbode. En tijdens de diensten bespeelt zij het De Jong-orgel, afwisselend met de echtgenote van diaken J. van den Bergh.
De tweekoppige kerkenraad probeert het gemeenteleven zo goed mogelijk vorm te geven, vertelt de net gepensioneerde douanier. „Ja, we houden ook kerkenraadsvergaderingen en notuleren die. Anders bestaat het gevaar dat je alles voor en na de diensten bespreekt. We moeten waken dat alles ordelijk verloopt.” Tegelijk constateert hij dat een kerkenraad van twee personen strikt genomen niet kan en mag.
Toch hoopt Koster dat de gemeente kan blijven bestaan. „De Heere geeft nog bediening aan Zijn knechten als zij hier voorgaan”, hoort hij van predikanten die er voorgaan. Dat er op een zondag gemiddeld tien tot vijftien man de banken inschuiven, hindert hun dan niet.
De gemeente is nu klein, maar begon ook klein: „Vanaf de jaren vijftig kwamen er mensen bij elkaar in een oud schuurkerkje. Het groepje vormde een afdeling van de gemeenten in Hellevoetsluis, Rotterdam Centrum en Poortugaal. Ouderlingen uit die gemeenten kwamen hier preeklezen.”
Jeruzalemkerk
Er ontstond behoefte aan een eigen kerkgebouw. De Valkenlaan werd het adres, met ernaast ruimte voor een woning. Ds. Th. van Stuijvenberg legde op 10 februari 1973 de eerste steen van de nieuwe Jeruzalemkerk, met ruim 110 zitplaatsen. Jozua 4:6 staat er op de gedenkplaat in de hal van de kerk: „Opdat dit een teken zij onder ulieden. Wanneer u kinderen morgen vragen zullen, zeggende: Wat zijn u deze stenen?”
Het kerkgebouw kon gerealiseerd worden mede dankzij giften en leningen en de grote betrokkenheid van vermogende gemeenteleden. „Eén had een directiefunctie bij een van de bedrijven in de Rotterdamse haven. Verder bestond de gemeente uit een tuindersfamilie, agrariërs en mensen die in de haven werkten.”
In 1975 telde de gemeente 83 leden en doopleden. Koster: „Op het hoogtepunt in 1990 waren dat er honderd totaal. In het begin heeft de gemeente nog wel beroepen, samen met Hellevoetsluis, maar daar is later mee gestopt.” Die gemeente is in 2013 opgeheven, de paar leden die er toen nog deel van uitmaakten sloten zich in Oostvoorne aan.
Nu is de gemeente vergrijzend. De laatste decennia trekken jonge gezinnen naar plaatsen dichter bij scholen voor het reformatorisch onderwijs. „Onze kinderen stapten nog in de schoolbus naar de Koelmanschool in Hoogvliet. Nu kiezen ouders voor andere plekken rond Rotterdam en pendelt de man voor zijn werk heen en weer.”
Ook het aantal gasten vanbuiten dat de diensten in Oostvoorne bijwoont, is veel minder geworden door de jaren heen. „Vakantiegangers gaan naar andere plekken. En in het verleden hadden we regelmatig schippersgezinnen op zondag in de kerk. Ze lagen dan met hun schip hier op de Maasvlakte of in Europoort. We hebben nog altijd contact met verschillenden van hen. Maar tegenwoordig hebben schippers vaak een huis aan wal en de auto staat ook zo op de kade.”
De coronatijd was een moeilijke, zegt Koster. Omdat de kerk niet over een kerktelefooninstallatie beschikt, konden op het dieptepunt van de pandemie alleen enkele ambtsdragers, organist en koster samenkomen. „Daarom zat de kerk elf zondagen helemaal dicht. We hebben thuis gelezen.”
De tijden dat er een actieve vrouwenvereniging en zondagsschool waren, zijn voorbij. Koster: „Ja dat gaat je wel aan het hart. Maar er is er Een Die erboven staat. De eerste hoop en verwachting is dat er groei in de diepte mag zijn. Ik hoop wel dat we nog wat mogen voortbestaan, ook in deze omgeving.”
Hoe het verder moet? Hijzelf is 65, diaken J. van den Bergh 63. Afgelopen twee jaar overleden twee ambtsdragers, vertelt Koster bedroefd. Hij klinkt somber. „Ja we bezinnen ons op de toekomst.”
Lees ook in Digibron:
Kort verslag van de ingebruikneming van de Jeruzalemkerk te Oostvoorne (De Saambinder, 26-07-1973)
Geref. Gem. in Oostvoorne (Reformatorisch Dagblad, 29-03-1973)
De eerste steenlegging voor het nieuwe kerkgebouw van de Geref. Gemeente te Oostvoorne (De Saambinder, 01-03-1973)
