Een „aanzienlijk deel” van de melders moet volgens hem keuzes maken. Bijvoorbeeld tussen de verwarming hoger zetten of drie maaltijden per dag eten. Hij vermoedt dat een kwart tot een derde van de melders dit soort keuzes moet maken.

De inkomensafhankelijke huurverhoging is tien jaar geleden ingevoerd. Als het inkomen van een bewoner van een sociale huurwoning hoger is dan een bepaald bedrag, mag de verhuurder een hogere huur vragen. De bedoeling is dat de huurder daardoor verhuist naar een duurdere woning en het huis vrijmaakt voor mensen die het financieel slechter hebben. Afhankelijk van het inkomen en het aantal bewoners is de verhoging maximaal 50 of 100 euro. De Woonbond ziet het liefst dat de inkomensafhankelijke huurverhoging verdwijnt.

Vooral gepensioneerden komen volgens de woordvoerder in de problemen door de inkomensafhankelijke huurverhoging. „Zij zien hun inkomen het minst stijgen omdat zij geen loonsverhogingen krijgen. Ze kunnen geen kant op, soortgelijke woningen voor dezelfde prijs zijn niet beschikbaar”, zegt hij.

Koepelorganisatie voor woningcorporaties Aedes geeft aan dat mensen die een inkomensafhankelijke huurverhoging krijgen „fors” meer verdienen dan de inkomensgrens om in aanmerking te komen voor een sociale huurwoning. „Er mag dus worden verondersteld dat huurders door een inkomensafhankelijke huurverhoging niet direct in financiële problemen komen. Is dat toch in individuele situaties het geval dan kan een huurder altijd bezwaar maken.”