Politieagent, brandweer of ambulancebroeder: vroeger leek een beroep in de hulpverlening Jurian wel wat. Al op jonge leeftijd werd hij echter met zijn neus op de feiten gedrukt: zonder een rijbewijs vallen heel wat banen af.

Een rijbewijs zal Jurian, die in Krimpen aan den IJssel woont, nooit halen. Hij is geboren met de oogziekte aniridie, waardoor hij niet meer dan 15 procent ziet.

Dat is „soms irritant”, vertelt Jurian. In de klas zit hij voorin en werkt hij op een laptop, en hij draagt een zonnebril omdat hij anders veel last heeft van hoofdpijn. Waar de meeste van zijn leeftijdsgenoten naar De Swaef, een middelbare school in Rotterdam, fietsen, gaat hij noodgedwongen met het openbaar vervoer. „In onze eigen buurt fiets ik wel, maar in het drukke stadscentrum lukt dat niet.”

Op school koos Jurian voor de richting economie en ondernemen. Hij leerde er onder meer hoe je een bedrijf opzet. Dat leek Jurian ook wel wat. Waar hij nog niet zo snel uit was: wat moet ik gaan verkopen?

„Een paar maanden later had ik het opeens. Ik heb een eigen camera, en heb daarmee foto’s gemaakt bij de molens van Kinderdijk. Ik dacht: die kan ik in een webwinkel gaan verkopen als fotokaarten.”

In een paar weken tijd, en met de hulp van een neef en de feedback van zijn ouders, bouwt Jurian een website.

Een online winkel met alleen kaarten vind Jurian een beetje weinig, dus besluit hij ook kalenders te maken. Al snel breidt hij het assortiment verder uit. Inmiddels staan er ook snoeprollen, geurproducten en cadeaupakketjes te koop. Om de voorraad netjes op te bergen, kocht hij stellingkasten.

„Denk niet dat je niets kunt”, wil hij meegeven aan andere mensen met een handicap. „Als je doorzet, kun je veel voor elkaar krijgen.”

Dit is deel 1 in een serie interviews met mensen die met een beperking actief zijn in de samenleving