Mensen die door dit lot worden getroffen, slaat de schrik nog eens extra om het hart bij de term ’uitbehandeld”, aldus de organisatie. Ze denken dat er geen zorg meer beschikbaar zal zijn, maar dat is niet waar, aldus PZNL. „De mogelijkheden om de ziekte te genezen kunnen uitgeput zijn, maar de mens achter de ziekte is nooit uitbehandeld. Dat is hij pas als hij is overleden”, zegt de organisatie. Er zijn tal van mogelijkheden om de gevolgen van de ziekte te verlichten, zowel lichamelijk als geestelijk en ook voor de mensen in de omgeving van de zieke.

Zorgverleners wijzen zelf ook te weinig op de mogelijkheden. Voor hen is het niet gemakkelijk om te zeggen dat beter worden er echt niet meer in zit, legt een woordvoerder uit, waardoor soms toch nog maar weer een behandeling wordt voorgesteld, ook al heeft die in feite geen zin. Intussen klampen patiënten zich graag vast aan wat nog een laatste strohalm lijkt. Zo komen ze samen terecht in een „wederzijdse gijzeling”, een oude term voor zo’n situatie.

Alle ziekenhuizen hebben weliswaar consultatieteams palliatieve zorg, maar slechts één op de vier patiënten die daar baat bij kunnen hebben krijgt met een teamlid te maken. Dat is echt heel zonde, vindt PZNL. „Vroegtijdige inzet van palliatieve zorg kan veel betekenen voor ongeneeslijk zieke mensen. Zij ervaren doorgaans een betere kwaliteit van leven, hebben minder last van depressieve gedachten en krijgen minder niet-passende zorg.”

Het is niet de eerste campagne om palliatieve zorg over het voetlicht te brengen. Campagnes als deze zijn volgens de zegsman altijd nodig, omdat mensen er weinig acht op slaan op een moment dat het ze (nog) niet aan lijkt te gaan.