Slachtoffer huiselijk geweld: veel meer begrip nodig
Het is een kwestie van een lange adem om vrouwen uit een gewelddadige relatie te krijgen. Quirina Kofman uit Uithoorn maakte het zelf mee en helpt tegenwoordig slachtoffers van huiselijk geweld bij Veilig Thuis. „Als het aan mij ligt, moet er heel veel veranderen. Maak geweld om te beginnen überhaupt bespreekbaar en toon meer begrip. Het vergt zo veel moed om uit een gewelddadige relatie te gaan.”
Kofman reageert daarmee op de oproep van het Landelijk Netwerk Veilig Thuis en het Landelijk Netwerk Vrouwenopvang aan het kabinet om het aantal slachtoffers van femicide, vrouwenmoord, terug te dringen. De organisaties vragen op Internationale Vrouwendag om een gezamenlijke aanpak.
Volgens Kofman moeten er veel meer opvangplekken komen voor vrouwen die te maken hebben met geweld. „Maak meer blijf-van-mijn-lijfhuizen. Ik hoor hoe moeilijk het is om een plek te vinden, alles is vol. Dan moet het geweld wel heel erg zijn voordat je ergens een plek krijgt. Het kan niet zo zijn dat als je een melding hebt gedaan, je alsnog thuis moet blijven.”
Zelf groeide Kofman op in een gezin waarin huiselijk geweld en seksueel misbruik veelvuldig voorkwamen. Zowel haar moeder als zijzelf werd mishandeld en misbruikt door haar vader. Nadat ze op haar negentiende het huis uit vluchtte, zocht ze hulp. „Ik voelde me schuldig dat ik mijn ouders in de steek had gelaten, maar begon ook te beseffen dat het niet normaal was.” Vervolgens trouwde ze naar eigen zeggen met „de eerste die zei ik hou van jou”. Met hem kreeg ze drie kinderen, maar dit was ook geen goede relatie. Na een huwelijk van 22 jaar nam Kofman opnieuw de benen en belandde ze met haar kinderen in een opvang.
Inmiddels is ze gelukkig met een nieuwe man en deelt ze haar ervaringen in haar werk. Heel wat keren heeft Kofman gevreesd dat haar moeder, die nog altijd samen is met haar vader en met wie ze geen contact heeft, de mishandelingen niet zou overleven. Ook bij vrouwen die ze tegenkomt in haar werk, is femicide geen ondenkbaar scenario. „Ik denk soms wel eens; dat scheelde maar een haar.”
Ze pleit ervoor dat er veel meer moet worden gesproken over geweld. „Ik werd zelf op de camping mishandeld en mijn moeder zag bont en blauw, maar niemand zei iets. Mensen houden liever hun mond erover. Maar als we er meer over praten, is het misschien makkelijker om hulp te zoeken.”
Als het aan Kofman ligt, worden in de toekomst niet de vrouwen maar de daders uit huis geplaatst. „Dat is echt mijn droom. Laat de vrouwen en kinderen op hun eigen plek.”