In een ingezonden artikel dat maandag in de Financial Times Deutschland verschijnt, schrijft hij dat hij zware onderhandelingen verwacht over hervorming van het pact.Maandagavond en dinsdag praten de ministers van Financiën van de Europese Unie over het gevoelige onderwerp, al wordt deze week nog geen akkoord verwacht. Het pact schrijft voor dat eurolanden op straffe van een miljardenboete hun begrotingstekort niet mogen laten oplopen tot boven de 3 procent van hun bruto binnenlands product. Hoge tekorten kunnen leiden tot een hogere rente en een zwakkere munteenheid.

Schröder wil dat de Europese Commissie, het dagelijks bestuur van de EU dat het startschot geeft voor strafprocedures tegen landen met een te hoog tekort, rekening houdt met verzachtende omstandigheden. Landen die kampen met speciale uitgaven, zoals hoge bijdragen aan de EU-pot, of landen die eenmalige uitgaven doen die op den duur juist geld opleveren, moeten een aparte behandeling krijgen. Zij moeten veel meer tijd krijgen om hun tekort terug te dringen.

Ook wil hij dat landen extra geld mogen uitgeven als de economie stagneert. In de huidige regels mag dat alleen bij een echte recessie. Schröders eisen gaan verder dan de hervormingsvoorstellen die de Europese Commissie heeft gedaan. Alleen de vraag om souplesse bij economische stagnatie, staat ook in het voorstel van de Commissie. Landen als Frankrijk en Italië eisen ook verdergaande versoepeling. Zij willen bepaalde uitgaven zoals voor infrastructuur helemaal buiten de boeken houden.

De Nederlandse minister Zalm heeft zich het afgelopen jaar, toen hij neutraal voorzitter van de Europese ministerraad voor Financiën was, niet in sterke bewoordingen uitgelaten over versoepelingen van het stabiliteitspact. In het verleden was hij echter de man die sterk tegen het aanpassen van het pact was en een strikte naleving van de regels eiste. Voor dat standpunt is er alleen steun van Oostenrijk.

Inmiddels lijkt er ook op het Nederlandse ministerie van Financiën enige steun te bestaan voor een lichte versoepeling van het pact, waardoor landen met hoge tekorten iets meer tijd krijgen om bezuinigingen door te voeren. Dat standpunt gaat echter minder ver dan het Duitse voorstel.