Dat blijkt uit een inventarisatie door het rooms-katholieke onderzoeksbureau Kaski in opdracht van het RKK/KRO-televisieprogramma Kruispunt. De inventarisatie bestond uit literatuurstudie, een analyse van bestaand cijfermateriaal en interviews met supervisoren in het aartsbisdom Utrecht en met personeelsfunctionarissen in de bisdommen.

Volgens A. Bisschops, supervisor aan de Katholieke Theologische Universiteit Utrecht en begeleider van pastores, is de werkdruk een groeiend probleem. Uit gegevens van de vier noordelijke bisdommen (Groningen, Utrecht, Haarlem en Rotterdam) blijkt dat van de nieuwe pastores eenderde na twee of drie jaar afhaakt wegens werkdruk, overspannenheid of conflicten.

Dat oudere pastores minder last zeggen te hebben van werkdruk dan jongere collega’s, kan volgens Kaski-onderzoeker J. Sanders te maken hebben met het feit dat mensen die slecht tegen stress kunnen, het beroep vaarwel zeggen. Alleen wie goed met werkdruk kan omgaan, oefent volgens die verklaring het vak op oudere leeftijd nog uit. Een andere verklaring is dat pastores gaandeweg beter bestand worden tegen werkdruk, aldus Sanders.

Pastores die hun doelen hoog stellen -bijvoorbeeld leven volgens het Evangelie- klagen volgens Sanders vaker over werkdruk dan collega’s die minder hooggestemde idealen over hun werk koesteren. Bisschops constateert dat veel pastores „te aardig” zijn. „Sinds de jaren zestig zijn pastores opgeleid om zich in te leven in anderen, om te luisteren, om nabij te zijn. Dat werkt inmiddels heel aardig, alleen hebben we nu leiders nodig. Pastores moeten leiders zijn, moeten mensen worden die ”nee” kunnen zeggen.”

Een oplossing voor de hoge werkdruk ligt volgens Bisschops dan ook in het ontwikkelen van leiderschapskwaliteiten bij pastores. Sanders zoekt het meer in specialisatie. De verantwoordelijkheid voor het pastoraat in een bepaald gebied zou bij teams van pastores moeten komen te liggen. In zulke teams zou iedere pastor een taak moeten krijgen die past bij zijn of haar deskundigheid.