Voor Bolier was qua functie switch niet groot. Net als bij Bijzondere Noden, was hij ook bij het Albert Schweitzer Ziekenhuis communicatie-adviseur. Maar terwijl Bijzondere Noden slechts enkele medewerkers telt, heeft het ziekenhuis er 4000. „Daardoor richt ik me bij Bijzondere Noden veel minder op communicatiebeleid en meer op resultaat.” In 2017 heb ik hier stage gelopen. Sindsdien had ik een oogje op deze functie. Mijn werkplek is precies wat ik nodig heb: autonomie, creativiteit en een ideëel doel.”

Bolier moet er nog wel aan wennen dat helpen ook zijn grenzen heeft. „Dat geldt bijvoorbeeld voor het werk rond Turkije en Oekraïne. Het is moeilijk om te accepteren dat je niet alles kan doen.”

Stoter liet een familiebedrijf achter zich, een transportbedrijf en handel in bouwgrondstoffen. „Ik begon op twaalfjarige leeftijd als zaterdaghulp bij ons bedrijf. Samen met mijn tweelingbroer werkte ik aan het opzetten van Stoter Truckservice. Ik bracht structuur aan en regelde inkoop en administratie.” Mede omdat hij het bedrijf niet van zijn vader zou overnemen, zocht hij een andere functie. Bij Bijzondere Noden is hij nu projectcoördinator. „Mijn hoofdtaak is het begeleiden van internationale diaconale projecten. Ik spreek regelmatig met onze projectpartners. Ik zet mij bij Bijzondere Noden in voor een verantwoorde besteding van giften. Ook ben ik verantwoordelijk voor het coördineren van de noodhulp in Turkije en Syrië.”

In tegenstelling tot bij zijn vorige werk, komt hij nu vooral in aanraking met mensen in nood. „Eerder was ik vooral regionaal actief en nu internationaal.” Overigens kende Stoter het werk met minderbedeelden wel. „Na mijn opleiding heb ik een jaar vrijwilligerswerk gedaan bij een internationaal christelijk hostel in Amsterdam.”

Het laatste deel in een serie over mensen die van baan veranderen.