„Mijn ziel kleeft aan het stof, maak mij levend naar Uw Woord.”

Mijn ziel, wat mijmer je toch? Wat ben je verzonken in je ijdele gedachten? Laat het genoeg voor je zijn dat je eerder de wil van de wereld hebt gedaan en de begeerten van je hart hebt gevolgd. Open nu eindelijk toch je ogen, terwijl het nog tijd is, terwijl het nog de dag van heden is. Merk op dat al de dingen der wereld niets dan bedrog of ijdelheid zijn, die in der eeuwigheid je niet zullen kunnen voldoen. De ervaring heeft je voldoende geleerd dat al ’s werelds beloften en giften niets dan verdwijnende rook, niets dan bedrieglijke schaduwen zijn of nog erger: zoals het Egyptische riet: hij die door daarop te steunen meent te rusten, valt met doorboorde arm ter aarde.

Hoe kun je dan langer die bedrieger geloven? Hoe durf je jezelf dan nog op hem te verlaten? Waarom zou je nog langer met hem onderhandelen? We zijn toch gewend hen, die ons te slim af zijn en ons bedriegen, te schuwen! Je weet toch wel, dat je nooit enige onvervalste waar uit de handen van de wereld hebt ontvangen? De vreugde der wereld, die je hebt genoten is of vermengd of terstond op de voet gevolgd door kwellend ongenoegen en verdriet. De eer van de wereld, die je hebt verkregen, is nooit zonder kritiek van sommigen, en afgunst, haat en nijd van anderen.

Willem Teellinck, predikant te Middelburg

(”Soliloquium”, 1970)

Willem Teellinck (1579-1629) studeerde letteren en rechten in Leiden en Poitiers (Frankrijk). Tijdens een reis naar Engeland in 1603 ontmoette hij puriteinen. Hun prediking raakte zijn hart. Teellinck ging theologie studeren. In 1606 werd hij predikant in Haamstede en Burgh. In 1613 werd Middelburg zijn standplaats. Hij wordt gezien als grondlegger van de Nadere Reformatie met veel aandacht voor het persoonlijk geestelijk leven. Teellinck kreeg drie zoons: Johannes, Maximiliaan en Theodorus. Zijn vertaling van het werk van de Engelse predikant William Perkins beïnvloedde de kerk in Nederland.