De Gereformeerde Kerken in Zuid-Afrika (de Dopperkerken) bestonden uit synodes van blanke kerken en synodes van gekleurde kerken. Na de afschaffing van de apartheid wilde men één kerk worden, waarbij in zowel de streeksynodes als de algemene synode blank en gekleurd samen zouden zijn. In dat proces ontstonden er spanningen, die er uiteindelijk toe leidden dat niet iedereen meeging in de GKSA. Zij die moeite hadden met de wijze waarop het proces verliep, vormen nu de Synode Soutpansberg. De kerken die in Venda en in Kwandebele ontstonden uit het zendingswerk van de CGK, behoren veelal tot dit kerkverband. Het zijn doorgaans gekleurde gemeenten.

Zondag woonde ik dus de dienst bij in Niani, in Venda. Deze gemeente is vrucht van het zendingswerk van de CGK. Iedereen die me aanspreekt, begint erover hoe dankbaar ze zijn dat ds. A.P. van Langevelde, ds. C. Affoutit en ds. G. Drayer hier als zendelingen zijn geweest. Ik krijg de opdracht hun te vertellen dat hun werk gezegend is en dat ze nog steeds in de Bijbelse lijn die zij hun voorhielden, voortgaan.

De gemeenten komen in Niani normaal gesproken op verschillende plaatsen samen, maar vandaag hebben ze het gemeenschapshuis gehuurd voor een gezamenlijke dienst. Voorafgaand aan de dienst wordt er al volop uitbundig gezongen en ook in de dienst heeft zingen een grote plaats. De dienst duurt vier uur en een kwartier, maar dat komt ook omdat er drie kinderen worden gedoopt en er avondmaal wordt gevierd.

Een student preekt deze morgen over Nehemia 1:4-5. Allereerst wijst hij erop hoe Nehemia geraakt is door het bericht van de deplorabele toestand van Jeruzalems muren. Het laat zien hoezeer de Heere, Zijn stad en Zijn eer hem na aan het hart liggen. Daarnaast gaat Nehemia op de knieën. Hij brengt zijn verdriet bij de Heere en hij toont daarmee zijn afhankelijkheid van de Heere.

Ik mag namens de CGK een groet overbrengen aan de kerk van Niani en spreek haar toe vanuit Efeze 5:2, waar Paulus oproept om te wandelen in de liefde van Christus en zo een aangename reuk te zijn voor de Heere en de mensen om ons heen. Een wonder van genade, want uit onszelf verspreiden we die geur niet. Maar wanneer Christus’ liefde ons vervult, wil Hij ons zo gebruiken.

Het blijft altijd weer bijzonder om voor het eerst in een plaats elders op de wereld te komen en daar medegelovigen te ontmoeten. Ondanks de geografische afstand en culturele verschillen ervaar je de eenheid in het geloof in Hem. Christenen hebben wereldwijd familie.

De Synode Soutpansberg heeft een eigen predikantenopleiding (Heidelberg) en een Theologisch trainingsinstituut voor ambtsdragers en gemeenteleden (Iyani). Deze instituten zijn inmiddels samengevoegd op de locatie van Iyani. Mijn gastheer, ds. Tshililo Azwifaneli Liphadzi, is daar directeur en docent. Het gebouw ligt op een prachtige plek en kan tot rijke zegen zijn, maar heeft wel een stevige opknapbeurt nodig.

Ook bezoeken we het voormalige zendingsziekenhuis Siloam en het uit dit ziekenhuis ontstane Takalani Kindertehuis. In ziekenhuis Siloam werden kinderen te vondeling gelegd. Samen met de zendelingen richtten de artsen dit kindertehuis op. Er verblijven momenteel zeventig kinderen. De verhalen die de gedreven directeur Rina Mudau me vertelt, zijn aangrijpend.

Ten slotte bezoeken we een private christelijke school, de Gondolikhethwa Christian School, ontstaan in de tijd dat ds. Liphadzi hier predikant was. Er wordt basisonderwijs en voortgezet onderwijs gegeven. Het is prachtig om te zien hoe hier gedreven mensen werken die hart hebben voor kinderen en het belang zien van christelijk onderwijs.

Ds. W.N. Middelkoop, predikant van de christelijke gereformeerde kerk in Harderwijk, woonde vorige week in Zuid-Afrika de GKSA-synode bij.