„Geopende Bijbel redt kerk in Irak”
Een drenkeling redden? Dat begint met hem in leven te houden. Je kunt immers iemand uit zijn benarde toestand willen halen, maar als hij tussentijds overlijdt, valt er niemand meer te redden. Is er enkel nog een lichaam te bergen. U zult denken: waar gáát het over? Wel, ik moest aan dit beeld denken toen ds. Samer Karam uitlegde waarmee hij als zendeling bezig is in Irak. En hoe hij dat doet: door in kerken de Bijbel weer centraal te stellen, het Woord te verkondigen.
Eerst even kennismaken. Ds. Samer Karam (1989) woont met zijn gezin in Erbil, de hoofdstad van Iraaks Koerdistan, in het uiterste noorden van Irak. Die locatie is opmerkelijk want hij en zijn vrouw zijn geboren Egyptenaren. Hoe komt zo iemand in Irak terecht? Ds. Samer is ervan overtuigd: God riep hem om er als zendeling de presbyteriaanse kerk bij te staan. Nou, wat ds. Samer inmiddels doet is veel meer dan dat. Als zendeling weet hij zich geroepen nieuwe presbyteriaanse gemeenten te stichten die een zoutend zout zijn voor de buurt. „Het probleem met traditionele kerken (lees: oosters-orthodoxe kerken, AJ) is dat de Bijbel er niet opengaat. En de taal is onbegrijpelijk voor gewone mensen.” Intussen is er wel geestelijke honger onder mensen, weet ds. Samer. De terreur van IS, maar ook het geweld van militante sji’ieten, heeft mensen aan het denken gezet: als moslims tot zulke dingen in staat zijn, wat zegt dat over de islam?
Inmiddels fungeert ds. Samers gemeente als toevluchtsoord voor ontheemde en opgejaagde christenen van elders – uit Irak of uit Syrië. Ds. Samer heet ze op zondag of doordeweeks op bijbelstudieavonden welkom. Of hij gaat bij hen langs om te vragen wat hij praktisch voor hen kan betekenen.
Met een opengeslagen Bijbel wil ds. Samer ook elders in Irak mensen bereiken. Daarmee is tegelijk een grote uitdaging geformuleerd, want de presbyteriaanse kerk heeft nauwelijks voorgangers. Vurig hoopt de predikant op jongeren die ervoor kiezen in Irak te blijven. Hij bidt God dat ze Zijn kerk willen dienen. Welnu, vanuit Nederland bidden we met hem mee. En: we steunen ds. Samers werk (30.000 euro voor twee jaar). Ook wij zijn ervan overtuigd dat de drenkeling die Iraaks christendom heet, op redding wacht. En dat hij vóór alles in leven moet blijven. Hoe? Enkel als hij geestelijk Leven ontvangt.
