Ds. Visser, predikant en missionair consulent van de Christelijke Gereformeerde Kerken, sprak dinsdag in Lunteren op de winterconferentie van de christelijke studentenvereniging CSFR.

Hij stelde de vraag wat de betekenis van ons christen-zijn is. „Is christen-zijn niet slechts een fragment van ons leven geworden? Een ons ophouden in een kerkelijke subcultuur, met weinig tot geen betekenis voor ons overige bestaan van studeren, werken en maatschappelijk actief zijn?”

In zijn lezing liet ds. Visser zien hoe de westerse wereld gestempeld is door de Verlichting en de Romantiek en, sinds ongeveer vijftig jaar, door narrativiteit. Daarin staat zelfontplooiing centraal.

Christenen moeten zichzelf oefenen in de christelijke liturgie, aldus ds. Visser. „Israël trok door de woestijn van oase naar oase. Verzamelde dagelijks manna en brak weer op. We hebben als christenen behoefte aan zulke liturgieën.”

Ds. Visser pleit voor een zondagsbesteding waarin geoefend wordt in liturgie. „De zondag als venster op de herschepping. Een venster waardoor we kijken om niet te vergeten het koninkrijk van God éérst te zoeken. Al het andere volgt bovendien.”