Een van de oorzaken is dat de uitstroom uit de kliniek stokt, onder meer door de krappe woningmarkt in Nederland. Voor tbs’ers die na hun behandeling uiteindelijk de samenleving weer in gaan, kunnen moeilijk plekken gevonden worden. Ook zitten gemeenten niet altijd te wachten op de komst van tbs’ers.

In juni van dit jaar schreef minister voor Rechtsbescherming Franc Weerwind aan de Tweede Kamer dat het tekort aan plekken naar verwachting nog aanhoudt tot 2026. De capaciteit wordt de komende jaren wel verhoogd, maar de woordvoerder van het ministerie kan geen exacte aantallen geven. Dat is namelijk afhankelijk van factoren als „medewerking van het lokaal bestuur” en „de bouwmarkt”.

Het aantal mensen dat tbs krijgt opgelegd, stijgt al een aantal jaren. In 2016 kregen 174 mensen een tbs-maatregel, in 2019 ging het om 260 mensen en in 2020 om 273 in totaal. De afgelopen jaren hebben meerdere experts de theorie uitgesproken dat de stijging te maken kan hebben met de dood van Anne Faber in 2017. De 25-jarige vrouw werd door Michael P. verkracht en gedood, waarna in de samenleving de discussie losbarstte of hij niet tbs had moeten krijgen voor een eerdere veroordeling.