Kerstfeest in islamitisch Albanië
Pieter en Arianne van Ojen wonen met hun zoons in de Albanese plaats Durrës waar zij werken voor Zending Gereformeerde Gemeenten (ZGG). „De boodschap van Kerst heeft nauwelijks plaats in de Albanese samenleving.”
De verschillen tussen de Nederlandse en Albanese decembermaand zijn groot, stelt Pieter. „De boodschap van Kerst heeft nauwelijks plaats in de samenleving. Het islamitische karakter van het land verraadt zich, evenals de gevolgen van het afgedwongen atheïsme van de communistische dictatuur. Kerst is hier vooral commercieel. Qua temperatuur is het buiten in Albanië een stuk warmer dan in Nederland. Deze maand hebben we de twintig graden overdag al een paar keer gehaald. Binnen is het daarentegen kouder dan in Nederland.”
Overeenkomsten met Nederland zijn er weinig, zegt Pieter. „De ”kerstboom” heet ”nieuwjaarsboom”. Albanezen vinden de eerste dagen van januari belangrijker dan Kerst. Men bezoekt familie, buren en vrienden om een goed nieuwjaar te wensen. In de gemeente willen we de aandacht op het kerstfeest te richten: in de kerkdiensten houden we de Adventstijd aan. We vieren met zowel jongens, meisjes, als ook met mannen en vrouwen apart het kerstfeest waarbij de komst van Gods Zoon als Zaligmaker van zondaren wordt uitgelegd.”
De aandacht voor het kerstfeest is voor het gezin zelf lastiger geworden. „We merken dat we er meer tijd voor moeten nemen, elders krijgen ze van Kerst bijna niets mee. We bezoeken mensen waar we een band mee hebben. Deels zijn dat Albanezen, maar ook collega’s uit het team. Daarnaast sturen de familie en de kerkelijke gemeente in Nederland ons typisch Hollandse producten, zoals speculaas.”
In Albanië is december ook een maand waarin men elkaar cadeaus geeft. „Sommige kerken hebben deze gewoonte overgenomen. Het is niet vreemd dat mensen dan vooral in december naar de kerk komen. Om die reden kiezen we er voor om aardigheidjes uit te delen.
Op de internationale christelijke school waar onze oudste zoon heengaat, grijpt men Kerst aan om aandacht aan minderbedeelden te geven. Ieder kind wordt aan een Romakind gekoppeld. Samen gaan we naar de winkel om een cadeautje voor zo’n kind uit te zoeken.
Verder missen we de Nederlandse gewoonten niet erg, maar wel familie en vrienden. Die ontmoetingen rondom de feestdagen zijn onmogelijk, dat is een gemis.”
Hoe beleven Nederlanders in het buitenland de decembermaand? Deel 4 in een serie