Zittende politici spreken vaak met meel in de mond. Ze waken ervoor om onnodig hun partij te beschadigen. Politici die om wat voor reden dan ook Den Haag de rug hebben toegekeerd, hebben die rem veel minder. Daarom is het leerzaam om naar hen te luisteren.

Zo pakt voormalig minister Grapperhaus van Justitie in een interview met het blad van het wetenschappelijk instituut van het CDA, Christen Democratische Verkenningen, flink uit.

Eerst krijgt de pers een draai om de oren. Die legt volgens de oud-minister voortdurend de nadruk op een falende overheid en toont te weinig zelfreflectie.

Ook zijn eigen partij moet het ontgelden. Volgens Grapperhaus was het verhaal van het CDA bij de afgelopen verkiezingen „vrijwel onzichtbaar”. Het CDA wist voor de verkiezingen niet wat zijn visie was op belangrijke thema’s, stelt Grapperhaus in het interview. Volgens hem mist de partij onder meer een duidelijke visie op het migratievraagstuk.

Dat noemt de oud-minister „dramatisch”. Het CDA moet „veel scherper dan tot nu toe het geval is een eigen profiel neerzetten”.

Zijn partijgenoten krijgen ook nog een veeg uit te pan vanwege de berichtgeving over zijn huwelijk. Grapperhaus overtrad de toen geldende coronaregels door te knuffelen met familieleden. De oud-minister spreekt dan over „politiek opportunisme en pootje lichten”.

Natuurlijk valt er wat te klagen over de pers en over het CDA, maar Grapperhaus wil kennelijk voor de kerstdagen zijn eigen straatje ook nog even schoonvegen.

Omtzigt

Wie denkt dat Tweede Kamerleden de kantjes eraf lopen, heeft het mis. Veel Kamerleden maken overuren. Zo maakte CDA-Kamerlid Harry van der Molen eind vorige week bekend dat hij de Tweede Kamer verlaat. Eerder was hij al uit de running omdat hij overwerkt was. Op zich gaat het nu goed, maar toch stopt hij. „Ik heb een aantal gezonde jaarringen om mijn stam nodig.”

Zelfstandig Kamerlid Pieter Omtzigt, oud-partijgenoot van Van der Molen, worstelt moedig door. Maar hij lijkt ook aan het eind van zijn latijn. Omtzigt was eerder ook uit de running vanwege een burn-out.

Vorige week, tijdens een debat over het prijsplafond voor energie luchtte hij zijn hart. „Ik zit op het randje van wat ik aan werk aankan in mijn eentje.” Omtzigt werkt 14 à 15 uur per dag.

Aanleiding voor de klacht was dat de regering pas twee dagen voor behandeling de negentig pagina’s tellende regeling naar de Kamer stuurde.

Omtzigt denkt dat de regering en ook hijzelf op die manier fouten gaat maken.

Dat is geen vrolijk perspectief.

In de rubriek Parlementvaria beschrijft de redactie politiek opvallende zaken vanuit Den Haag.