„Vorige jaren schreef de inspectie ook al dat de kwaliteit van het Wmo-toezicht laag is. Dit beeld is niet veranderd”, klinkt het. De inspectie dringt erop aan dat nu echt verbeteringen worden doorgevoerd.

Het rapport gaat over het toezicht op de uitvoerders van de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo). In die wet is geregeld dat gemeenten mensen die „niet zelfredzaam” zijn begeleiding en dagbesteding moeten bieden. Ook ondersteuning voor mantelzorgers, het regelen van een beschermde woonomgeving voor mensen met psychische stoornissen en de opvang van daklozen en slachtoffers van huiselijk geweld horen bij het takenpakket.

De informatievoorziening laat in de eerste plaats te wensen over: slechts iets meer dan de helft van de toezichthouders, meestal de GGD, stelt een jaarrapport op over de activiteiten die onder de Wmo vallen. De meeste gemeenten (zo’n 60 procent) maken rapporten en maatregelen niet openbaar. „Het grootste deel van die gemeenten kiest daar jammer genoeg ook bewust voor”, aldus de IGJ. Verantwoording en transparantie noemt de inspectie „een zwak punt”. Aan de enquête waarmee de inspectie gemeenten om informatie vraagt, deed ditmaal 27 procent van de gemeenten niet mee.

Hoewel incidenten melden verplicht is, krijgt bijna een derde van de gemeenten daar in het geheel geen meldingen over binnen. De IGJ is daar sceptisch over en vermoedt dat incidenten zich in werkelijkheid vaker voordoen dan uit de meldingen blijkt.

Staatssecretaris Maarten van Ooijen (Volksgezondheid) heeft inmiddels plannen voor verbetering aangekondigd. De IGJ kijkt daar naar eigen zeggen „verwachtingsvol naar uit”.