Blinde Daniël draagt uniform Israël met trots

Wie in Israël zestien wordt, weet zich in elk geval van één ‘verjaardagscadeau’ verzekerd: een brief van het leger. De boodschap: bereid je vast voor, want binnen niet al te lange tijd word je opgeroepen voor militaire dienst. Twee jaar voor meisjes, drie jaar voor jongens.

Of niet. Want er zijn in Israël wel degelijk uitzonderingen op de dienstplicht. Ultraorthodoxe Joden die hun leven aan de talmoedstudie wijden, zijn onder voorwaarden vrijgesteld. En jongeren met een geestelijke of lichamelijke beperking hoeven zich evenmin voor de keuring te melden.

Dat is voor sommigen een hard gelag. „Ik was er kapot van toen die brief op de mat viel”, vertelt Daniël Defur. Op zijn dertiende kreeg de Israëlische jongen een oogziekte. Steeds sterkere brillenglazen en zeven operaties baatten niet. Sinds zijn vijftiende is hij geheel blind. „Ik had altijd tegen onze soldaten opgekeken en wist dat ik op een dag ook deel van het leger zou uitmaken. Tot ik niet meer kon zien en die officiële afwijzing kwam. Toen leek het allemaal voorbij.”

Israëlische vlag

Daar bleef het echter niet bij. Want Dani is ondanks zijn visuele beperking in een groen uniform van het Israëlische leger gestoken. Oranje baret op de schouder, zijn naam in Hebreeuwse letters op de borst. Trots wijst hij op de blauw-witte Israëlische vlag op allebei zijn mouwen.

Hij neemt deel aan het programma ”Special in Uniform”, dat jongeren met een beperking toch de mogelijkheid biedt hun dienstplicht in het Israëlische leger te vervullen. In aangepaste vorm: Dani werkt achter de balie van de apotheek op een legerbasis. Over vijf maanden zwaait hij af als sergeant eerste klasse. Mét de felbegeerde ID-kaart van de strijdkrachten.

„Bij mijn afscheid ga ik een Joods gebed uitspreken, ten overstaan van iedereen die aanwezig is”, weet hij nu al. „Dank U dat U ons tot dit bijzondere moment hebt gebracht; dat we mogen leven en bestaan. Je kunt je niet voorstellen wat een impact de diensttijd heeft gehad. Het heeft me laten zien dat ook blinden en andere mensen met een beperking hun land kunnen dienen.”

„Dáár gaat het om”, reageert luitenant-kolonel Tiran Attia, directeur van Special in Uniform. Hij is als speciale begeleider van Dani mee naar Nederland gekomen om het verhaal van de blinde soldaat te onderstrepen. „We kijken niet in de eerste plaats naar de beperking, maar naar wat mensen nog wél kunnen bijdragen. Dat is extreem belangrijk voor hun zelfrespect.”

Attia vergelijkt het programma van Special in Uniform met het slijpen van een diamant. „We krijgen de rekruten als ongepolijste stenen binnen. We analyseren ze, hakken en breken hier en daar. Tot we zien waar de vonken eraf springen. Dan begint het polijsten. Na twee tot drie jaar leveren we ze als juwelen af om hun weg in de maatschappij te vinden.”

Want ook dáárbij helpt Special in Uniform: het vinden van een baan en huisvesting, het aanleren van sociale vaardigheden. Via onderwijsprogramma’s, verblijf in gastgezinnen en het organiseren van zomerkampen.

Smeltkroes

Lange tijd was daarvoor in het Israëlische leger geen plaats. Dat is vreemd, vindt Attia. „We doen van alles in dit land om mensen te laten integreren. Met speciaal onderwijs en allerlei andere programma’s. Waarom zouden de strijdkrachten daar geen rol in spelen? Dat is dé smeltkroes waar mensen nader tot elkaar komen. Een gouden kans om medeburgers met speciale behoeften op een volwaardige plaats in de samenleving voor te bereiden.”

Voor de Israëlische officier duurde het tot 2006 voor hij heel persoonlijk het belang van het opnemen van mensen met een beperking in het leger inzag. „Ik raakte tijdens de Libanonoorlog zwaargewond”, vertelt hij zacht, maar indringend.

„Van mijn nek tot aan mijn tenen was ik verlamd. Toen ik in het ziekenhuis lag en alle hoop op leven had opgegeven, kwam er een groep militairen op bezoek om gewonde kameraden een hart onder de riem te steken. Een meisje met het syndroom van Down streelde mijn arm en zei: Het komt weer goed met je. En ik bén er bovenop gekomen. Vanaf dat moment heb ik mijn leven aan dit prachtige programma gewijd.”

Blinde Daniël draagt uniform Israël met trots

Buitenland

RD.nl in uw mailbox?