Theoloog, predikant, minister-president en journalist: Abraham Kuyper was het allemaal. Dit dossier bevat een verzameling artikelen over hem op RD.nl.
Met het onthullen van een vitrine openden waarnemend burgemeester van Maassluis Gregor Rensen en zijn ambtsgenoot uit Raalte, Arco Hofland, zaterdag het Erfgoedcentrum Abraham Kuyper in Maassluis.
Abraham Kuyper wilde een vereniging oprichten waarbij liefhebbers van de kerkgeschiedenis meewerkten aan het overschrijven van bronnen uit de Nederlandse protestantse geschiedenis, aldus prof. dr. Fred van Lieburg.
Als we samen de roeping van Abraham Kuyper voelen om „het kwade te vlieden en het goede te streven”, dan kunnen we het verschil maken in het leven van al die mensen die op ons rekenen. In de politiek, maar ook op vele andere terreinen.
„Dit keer geen gemiezemuis over Kuypers bedenkelijke karakter, maar een rondborstige erkenning van ’s mans grootse capaciteiten en resultaten.” Promotor prof. dr. George Harinck was donderdagmiddag vol lof over het proefschrift van Johan Snel over Abraham Kuyper als journalist.
Dr. A. Kuyper was theoloog en politicus. Maar vóór alles was hij journalist, en dat is vaak veronachtzaamd.
Het gedachtegoed van Abraham Kuyper (1837-1920) levend houden. Dat is het doel van het Erfgoedcentrum dat komende maand in Maassluis, de geboorteplaats van de bekende predikant, politicus en journalist, de deuren opent.
Tijdens het Kamerdebat over corona haalde SGP-leider Van der Staaij terecht Abraham Kuyper aan. Die sprak wijze woorden over de Spaanse griep, die nog steeds actueel zijn en tonen dat niet alles maakbaar is. Maar dat mag niet tot passiviteit leiden, integendeel. En ook daarmee kan Kuyper ons verder helpen.
Nog één keer over Kuyper, ”de geweldige”, die donderdag 12 november honderd jaar geleden in Den Haag onder grote belangstelling werd begraven. Bij alles wat er over deze Abraham is langsgekomen, mis ik één aspect: zijn blijvende invloed op de liturgie in de gereformeerde gezindte. Degenen die hem eigenlijk alleen kennen van de ”veronderstelde wedergeboorte”, hebben nog wekelijks met Kuyper te maken.
Juist in de week van de honderdjarige sterfdag van Abraham Kuyper draagt ‘pluriform’ Nederland diens idee van soevereiniteit in eigen kring ten grave. Althans, een essentieel deel van dat idee.
Theoloog, predikant, minister-president en journalist: Abraham Kuyper was het allemaal. Hij wordt in 1837 geboren in de pastorie van de hervormde gemeente in Maassluis.
De domineeszoon studeert theologie en letteren in Leiden en wordt in 1863 predikant van de hervormde gemeente in het Betuwse Beesd. Drie jaar later, in 1866, kiest de vrijzinnig opgeleide Kuyper voor de gereformeerde stroming in de Hervormde Kerk en wordt hij rechtzinniger. Waarschijnlijk waren behoudende invloeden uit de dorpskerk hier een factor in.
Terwijl hij dorpspredikant is, zit Kuyper niet stil. Hij studeert verder en schrijft daarnaast artikelen voor weekblad De Heraut en dagblad De Standaard, die hij in 1872 opricht. Daarnaast sticht Kuyper in 1880 de Vrije Universiteit in Amsterdam en is hij ruim twintig jaar hoogleraar theologie én taal- en letterkunde aan de Amsterdamse gereformeerde universiteit.
In 1874 legt Kuyper zijn predikambt neer; hij is gekozen in de Tweede Kamer. In 1879 richt hij Nederlands eerste politieke partij op: de Anti-Revolutionaire Partij (ARP). Met die naam en het programma wilde Kuyper zich distantiëren van de uit de Verlichting voorgekomen Franse Revolutie. In 1901 won Kuyper de verkiezingen en leidde het Kabinet-Kuyper tot 1905.
Na zijn verkiezingsnederlaag in 1905 reisde Kuyper de wereld rond, werd hij herkozen in de Tweede Kamer en verliet hij die weer om gezondheidsredenen. In 1913 werd hij lid van de Eerste Kamer namens Zuid-Holland. Al deze rollen vervulde Kuyper in zijn streven om de hele maatschappij voor Christus te winnen.
Op maandagmiddag 8 november 1920, een week na zijn 83e verjaardag, overlijdt Abraham Kuyper. Ruim tienduizend mensen nemen op de Haagse begraafplaats Oud Eik en Duinen afscheid van de staatsman, theoloog en journalist.
Naast de stichting van de VU in Amsterdam, creeërde Kuyper ook een nieuwe kerk. Onder zijn leiding verlaten in 1886 ruim 180.000 mensen de Nederlandse Hervormde Kerk. Die kerk is in hun ogen te vrijzinnig. Deze ”dolerenden” (”klagenden”) vormen wat later bekend komt te staan als de Doleantie. In 1892 lukt het Kuyper om deze groep met het grootste deel van de Christelijke Gereformeerde Kerk samen te voegen tot de Gereformeerde Kerken in Nederland. Het overgrote deel daarvan vormt in 2004 samen met de hervormden en luthersen de Protestantse Kerk in Nederland (PKN).
