Het gaat niet om mijn persoon of image. Mijn taak in het leven is simpelweg woorden in de juiste volgorde op papier te zetten.

Tussen de onnozele TikTokfilmpjes –een dame die een pirouette draait op een dichtgevroren gracht, Martien Meiland aan het klussen– duikt Thierry Baudet op.

Een voormalige studiegenoot, nu een dertiger, was plots van Instagram verdwenen. Hij was altijd het prototype van de Facebook- en Instagramgeneratie geweest.

Een doorsneedag in Rotterdam, meldt het bijschrift van het TikTokfilmpje. In beeld een Bugatti in een drukke straat. Even verderop: nog een Bugatti, in een andere kleurstelling. En nóg een.

Studie en werk moeten het op sociale media afleggen tegen allerlei vormen van vrijetijdsbesteding. LinkedIn even buiten beschouwing gelaten.

De wereld zou dankzij internet en sociale media almaar moderner, vrijer en democratischer worden. Alles en iedereen verbonden. Iedereen mondig, iedereen gelijk. Voor velen een hoopgevend perspectief.

Beter goed gejat dan slecht bedacht. Dat motto is de grote internetbedrijven op het lijf geschreven en ze generen zich er niet voor.

Bij welke groep hoor ik eigenlijk: rijk of arm? En hoe ontmoeten die twee elkaar?

Groen moet je doen. Maar hoe? Allerlei apps helpen een handje. Een bloemlezing.

Onlineconversatie heeft zo haar taaleigen. De voorgaande zin, bijvoorbeeld, zullen de meeste mensen niet bezigen in een doorsnee gesprekje op WhatsApp. Archaïsch ben je tegenwoordig voor je het weet. Tegelijk hoeft een volwassene zich aan jongerentaal niet te wagen, want dat wordt al snel potsierlijk.