Chicago is de spoorweghoofdstad van Amerika. Meer dan 1200 treinen per dag rijden dagelijks van en naar de stad.

Onno de Vries (70) uit Leerdam heeft ze nog zien rijden: goederentreinen die vanuit Apeldoorn met een gangetje van 30, 40 kilometer per uur door zijn woonplaats Epe reden. „De Loolijn was erg belangrijk voor het ontstaan van de industrie in de Noordoost-Veluwe.”

In het vlakke Zeeuws-Vlaamse land zijn de sporen van de roemruchte treinverbinding Mechelen-Terneuzen zo goed als uitgewist. Spoorlijn 54, zoals de verbinding werd genoemd, was van 1871 tot 1968 in gebruik.

Ooit was hij bedoeld als spoorlijn voor de rijken. Nu krijgen de restanten deels een horecafunctie. De Hofpleinlijn, waarvan de Hofbogen het langste rijksmonument van Nederland vormen, kent een roerige historie. En ook de toekomst lijkt er levendig uit te zien.

Broodnodig waren de Haarlemmermeerlijnen in de Tweede Wereldoorlog. Hongerige Amsterdammers gingen met de trein op voedseljacht op het platteland.

„Voor de zekerheid m’n fototoestel maar meenemen”, zegt Henri Blotenburg voordat we in de auto stappen voor een rit langs de voormalige spoorlijn Amersfoort-Kesteren.

De spoorlijn Hellendoorn-Neede waarover de roemruchte Bellotrein reed is in 1935 opgeheven, maar zit nog altijd in het collectieve geheugen van de woonkernen langs het tracé.

In Nederland ontstonden rond de eeuwwisseling van 1900 diverse regionale spoorlijnen. Ze kwamen snel op, maar verdwenen slechts langzaam.