Hoe geef je de heilsfeiten een plek in het gezin? Anneke Kloosterman-van der Sluys gaat erover in gesprek.

Zal er van een geestelijke opwekking sprake zijn, dan zijn de Geest, het Woord, de kerk en de prediking erbij betrokken.

Na de uitstorting van de Heilige Geest „waren allen die geloofden bijeen” (Handelingen 2). Paulus roept de Efeziërs op „zich te beijveren om de eenheid van de Geest te bewaren door de band van de vrede”. Maar wat moeten Gods kinderen doen als de eenheid ver te zoeken lijkt? De Schrift wijst dan de weg.

„Zonder geloof gaat getuigen niet. Als je het lastig vindt om te getuigen, ben je wellicht te weinig op de hemel gericht.” Dat zei ds. E.C. de Waard maandag op het pinksterappel in de Grote Kerk in Weesp.

Het dal Ben Hinnom bepaalde ons bij de dood, de Olijfberg opende het perspectief op het leven.

Het ligt niet erg voor de hand dat er tijdens de Pinksterdagen gepreekt wordt over de ontmoeting van de Heere Jezus met de Samaritaanse vrouw. Toch zou deze geschiedenis zich er goed voor lenen.

Hoe geven we woorden aan wat we geloven?

We zouden er zomaar overheen kunnen lezen, omdat de klank ons bekend voorkomt. De dag van het pinksterfeest werd vervuld. Het was Gods tijd. De tijdsperiode die hiervoor stond, was vol. Het was de tijd dat de beloofde Geest zou worden uitgestort. Maar waarom met Pinksteren?

Na Pinksteren verspreidt het Evangelie zich over de wereld. Cijfers geven jaarlijks een beeld van hoeveel volken zijn bereikt. Maar hoe is het om zelf op het zendingsveld actief te zijn? Jenita vertelt over haar ervaringen.

Wat moet er gebeuren zodat het vertrouwen in de kerk weer toeneemt?