Ze liep een gebroken arm en ruggenwervel op. Maar ze leeft tenminste nog. Over een toekomst na de aardbeving in Haïti durft Natasja Bazelais echter nog niet te denken. „Neem me alsjeblieft mee naar Nederland.”

Een maand na de verwoestende aardbeving is de eerste nood in Haïti gelenigd. Aan wederopbouw durft echter nog niemand te denken. „Ik zou niet eens weten waar ik moet beginnen.”

Veel plaatsen in het zwaar getroffen aardbevingsgebied in Haïti zijn nog altijd slecht bereikbaar. De zendingsvliegers van Mission Aviation Fellowship (MAF) bieden in dat geval vaak uitkomst. Piloot Harry Berghuis: „Als het maar een beetje vlak is, kunnen we landen.”

Hoewel Haïti zich feitelijk nog steeds in de fase van noodhulp bevindt, richten organisaties als Woord en Daad en ZOA-Vluchtelingenzorg hun blik in de hulpverlening al nadrukkelijk op de toekomst. Jos Joosse: „We houden ook in dit soort rampsituaties altijd oog voor de lange termijn.”

In het verwoeste centrum van Port-au-Prince, dat toch al niet bepaald bekendstond om zijn veiligheid, maken plunderaars nog steeds het gebied onveilig. Terwijl aan de overkant van de straat reddingswerkers zich met voorhamers een weg door het puin banen, slaan dieven in een half ingestort bedrijfspand hun slag.

Water is van levensbelang, zeker als je je in een rampgebied bevindt. In Haïti hebben veel mensen nog altijd geen toegang tot veilig drinkwater. Daardoor lopen ze het risico besmettelijke ziekten op te lopen. Gelukkig wordt op steeds meer plaatsen in de zwaar getroffen hoofdstad Port-au-Prince vers water uitgedeeld, zoals hier bij het King’s Hospital.

Drie dagen lang vast, bidt en zingt Haïti. Te midden van alle ellende klinkt af en toe een boodschap van troost. „Wij leven nog. En God kan ons helpen.”