Enthousiast en optimistisch, zo klinkt Leonard wanneer je met hem praat. In een waterval van woorden legt hij uit hoe zijn dagelijks leven eruitziet en wat hij van zijn blindheid vindt. Leonard: „Ik weet niet wat ik mis. Doordat ik er van jongs af aan mee opgegroeid ben, leer ik dingen op een andere manier doen. Soms zou ik het wel fijn vinden als ik zou kunnen zien. Ik zou bijvoorbeeld graag mijn vriendin willen zien. Maar goed, ook zonder haar te zien, is ze wat mij betreft de mooiste vrouw van de wereld!”

Morgenstond
Toch zijn er ook mooie kanten aan blind zijn, zo legt Leonard uit. In geleidehond Udai, zijn naam betekent ”morgenstond”, heeft hij een trouw maatje gevonden. „Wanneer ik met het ov naar de universiteit in Leiden ga, heb ik hem echt nodig. Bij de trein wijst hij me op commando een deur aan en helpt hij mij met het zoeken naar een bank. Op straat en in de universiteit helpt hij me ook de weg te vinden en leidt hij me om obstakels heen. Zelfs op zondagen gaat Udai met me mee naar de kerk. Dan ligt hij onder de bank te slapen en horen we hem soms een beetje snurken. Verder slaapt hij ook bij mij op m’n kamer. We hebben een heel hechte band met elkaar.”

Behalve aan zijn hond Udai heeft Leonard veel aan zijn computer. Al zijn studieboeken laat hij voorlezen door een speciaal programma op zijn laptop. Dit gebeurt wel in een behoorlijk vlot tempo. „Mijn studiegenoten lezen de lesstof één keer goed door. Ik luister drie of vier keer naar de lesstof, maar dan op een hoger tempo. Hierdoor neem ik de leerstof op een andere manier tot me, maar dat blijkt wel net zo effectief te zijn. Wanneer ik een leesboek wil ‘lezen’, zit ik gewoon onderuitgezakt op de bank met een oortje in. Dat lijkt me eigenlijk veel relaxter dan normaal lezen.”

Gym
Toch zijn er momenten geweest waarop Leonard ervan baalde dat hij blind was. „Op de middelbare school kon ik bij het vak gym aan veel dingen niet meedoen en moest ik me vermaken in de fitnessruimte. Op die momenten baalde ik even van de gevolgen van mijn blindheid, maar ik heb nooit moeite gehad met mijn blindheid zelf.”

Een van de grootste nadelen vindt Leonard dat hij niet ‘gewoon’ de Bijbel kan lezen. „Wanneer ik in de Bijbel lees, wil ik daar graag nauwkeurig aandacht aan besteden. Mijn gedachten dwalen snel af tijdens het luisteren naar de Bijbel op mijn iPhone. Ik heb wel een braillebijbel, maar dat zijn 37 dikke mappen. Probeer daar maar eens het juiste Bijbelboek in te vinden. Wanneer ik iets niet begrijp bij het Bijbellezen, wil ik graag een naslagwerk gebruiken. Maar dan moet ik toch weer naar mijn computer om dat op te zoeken. Lastig, want dat zorgt weer voor een hoop afleiding.”

Genezen
Ondanks dit alles zou Leonard niet direct willen genezen van zijn blindheid, zoals bijvoorbeeld Bartimeüs in de Bijbel. „Bartimeüs leefde in een heel andere tijd. Toen was je als blinde het uitschot van de samenleving en moest je bedelen. Ik heb genoeg eten en drinken, heb leuke contacten en kan gewoon studeren: de master kinder- en jeugdpsychologie. Ik kan de talenten die ik van Heere gekregen heb volledig benutten. Daarnaast heb ik door mijn blindheid ook dingen geleerd, zoals afhankelijk zijn van anderen. Je hoort weleens dat geblinddoekte mensen het heel moeilijk vinden om te vertrouwen op degene die hen begeleidt. Doordat ik altijd blind ben geweest, leerde ik dat automatisch en is het zelfs geen probleem om op een hond te vertrouwen. Ik weet ook gewoon dat ik bepaalde dingen zelf wat minder makkelijk kan en dat ik daarbij hulp nodig heb.”

Leonard zegt geleerd te hebben om dankbaar te zijn voor het leven dat hij van de Heere krijgt. „Ook als dat gaat om een beperking. Het klinkt misschien enorm cliché, maar de Heere heeft overal een bedoeling mee. Ondanks mijn beperking kan ik mij inzetten voor het Koninkrijk van God. Zo geef ik bijvoorbeeld ook leiding op de zondagsschool van de christelijk gereformeerde kerk in Sliedrecht. Ik zou andere jongeren willen aansporen om niet te struikelen over de dingen die je niet kunt doen. Blijf je zegeningen tellen en probeer altijd in mogelijkheden te denken. Op deze manier blijf je positief in het leven staan.”


Dit is het eerste deel in een artikelenserie van het LCJ over ”Bijzonder ;) jong” met jongeren die door een bijzondere omstandigheid een levensles hebben geleerd.