Zelfs het orgel, dat anders alle dagen loeide, werd niet gehoord. Ja, alleen ’s avonds na zeven uur en overdag af en toe eens, maar in ieder geval heel wat minder dan normaal. Niemand die er ooit aan dacht dat ze weleens examens kon hebben. De buren links wisten het al helemaal niet en wat ze rechts dachten wist dat oudste meisje niet.
Het eerste examen was Nederlands. Als de buren eens voorzichtig door het dakraam hadden gekeken, hadden ze het buurmeisje zien zwoegen en zweten, naar een boek zien staren, niet wetend waar te beginnen en waar te eindigen.
Ook na dat eerste examen bleef het nog stil, want er volgden nog meer examens, zes in totaal. Ook daarvoor moest geblokt worden. Niet dat het buurmeisje de boeken voor het eerst zag en las, nee, ze had het hele jaar al gewerkt, en met haar honderden andere leerlingen. Allemaal voor dat ene, belangrijke papiertje.
Natuurlijk hoopte het buurmeisje dat ze haar linkse en rechtse buren over een poosje zou kunnen laten horen dat ze geslaagd was, dat ze het orgel weer zou laten loeien en wat dies meer zij. Voorlopig moet ze echter nog blokken en weet ze niet of en hoe ze zal slagen, maar wat de buren wel mogen weten is dat ze haar best zal doen!
Schrijf ook een column over de examens en stuur hem naar info(at)puntuit.nl.
