Subthema 'Columns 2016'

Er zat een spin op het systeemplafond. Met zijn acht pootjes hield hij zich stevig vast �n hield mij en mijn collega goed in de gaten. En zolang hij daar zat, kon mijn collega haar ogen niet van het beestje afhouden. Ze kwam niet meer aan werken toe. Telkens zochten haar ogen angstig het plafond af.

Nu ik dit stukje aan het schrijven ben zijn inmiddels alle feest en gedenkdagen voorbij. Wat vliegt de tijd toch om. Zo kijk je naar de ene dag uit, een zucht en het is alweer verleden tijd.

Wie is nog nooit in de verleiding gekomen: een krantenbaantje. Je kunt 'makkelijk' geld verdienen en er is een structureel tekort aan bezorgers. Dan zijn er nog ouders. Zij dromen dat je een arbeidsethos zou leren. Mijn gezinsgenoten zijn er stuk voor stuk ingetrapt, inclusief ikzelf.

Ik ben Arco de Baat. Ik ben 17 jaar en kom uit Veenendaal. Op dit moment zit ik in het examenjaar van VWO. Ik ben nu dus hard aan het examens leren. Dat zou in elk geval zo moeten zijn. Ik sta bekend als een eigenwijze en introverte jongen. Dat laatste betekent echter niet dat ik verlegen ben. In mijn vrije tijd lees ik graag een boek of speel gitaar.

Ik ben Kees Smitshoek, 22 jaar en woon Damw�ld (Damwoude). Ik werk parttime bij een supermarkt als groentechef en als freelancejournalist in de regio. In de tijd die ik over heb, maak ik muziek en maak ik andere dingen mee waar ik columns over kan schrijven.

Eindelijk! Bij ons in het dorp doet de glasvezelverbinding ook haar intrede. Dagen lang lopen er al mannetjes in gele hesjes door de straat om de stoepen open te breken. Ze zijn druk in de weer om kilometerslange oranje kabel onder de stoep aan te leggen.

Ik hoef maar één blik op de krant te werpen en ik kan meteen samenvatten wat er allemaal gebeurd is. Honderden mensen die meedoen aan de tocht tegen terreur. De paus die een bezoek brengt aan een vluchtelingenkamp. En een kop die mijn stille angst bevestigt: "Europa kan de terreur dreiging niet meer aan". Totdat...

Gewapend met een zak chips heb ik me gestationeerd op de bank. Op de avond dat ik dit schrijf is het buiten alweer langer licht. En ik moet eerlijk zeggen dat ik af en toe alweer zomerkriebels heb; dan verlang ik ernaar rond te lopen op m�n teenslippers in een zomerjurkje.

Elke schooldag ga ik met je mee, ik word volgeplakt met stickers, volgeschreven met huiswerk, in mij tel je de dagen af tot het vakantie is, bovendien wordt elke week het rechterhoekje van mij afgescheurd. Je raadt het al' ik ben jouw agenda, het geheugensteuntje van een gemiddelde leerling voortgezet onderwijs.

Weggebruikers, je kunt ze dagelijks uur in uur uit vinden op de weg. Sinds kort mag ik me er samen met mijn instructeur ook onder begeven. Mijn eerste uurtjes achter het stuur waren spannend, maar het ging bijzonder goed.