Column: Racisme

Was dat kind nu racistisch? Onzin natuurlijk. Ze zag iets wat ze (nog) niet kon plaatsen en vroeg dus gewoon opheldering. In andere situaties waarin dochterlief maar bleef doorvragen met „waarom dan?”, „wat is dat?” en „hoe dan?” zal ma weleens kortaf gereageerd hebben. Maar nu reageerde ze prima, zij het met een rood hoofd.

Dit voorval vond al wat jaren geleden plaats. Tegenwoordig lijkt zoveel onbevangenheid nog nauwelijks mogelijk. Anno 2020 zou ma namens haar dochtertje op z’n minst nederig excuses hebben moeten aanbieden. De discussies over Zwarte Piet, de acties van Black Live Matters, beschuldigingen van ”institutioneel racisme” en etnisch profileren bereiken het tegenovergestelde van wat ze bedoelen. Ze roepen eerder racistische emoties op dan dat ze die bestrijden. Bovendien vertroebelen ze het open gesprek over racisme.

Wat is dat, racisme? Met zo’n vraag heb je gelijk al een enorm probleem op tafel. Het woordenboek geeft een keurige omschrijving, maar die deugt niet, volgens zelfbenoemde ”antiracisten”. Racisme is altijd véél erger. Zelfs als je naar een zorgvuldige definitie vraagt, ben je al racistisch.

Bizarre consequenties worden daaraan verbonden. Woorden die niet meer gebruikt mogen worden – geen ”blanke” maar ”witte” mensen. Fleurige Afrikaantjes die in Winterswijk een andere naam krijgen: ”tagetes” – want de oude naam is nu niet zo handig, bedacht iemand.

Maar het gaat nog verder. Een oosterse gaper die voor de zekerheid maar van de gevel van een drogisterij is gehaald. Een heuse beeldenstorm tegen allerlei figuren uit het verleden. Vernoemingen naar hen in straatnamen, tunnels en pleinen die ongedaan gemaakt moeten worden. Want ja, allemaal betrokken bij de slavenhandel, hè? En daarvoor excuses aanbieden, is natuurlijk niet genoeg. Premier Rutte gaat in gesprek met ”slachtoffers”, die zich na afloop tevreden tonen. Maar voor de slavernij in Suriname verwachten ze toch wel een ”50-jarig levensverbeteringstraject’, wat dat dan ook precies mag zijn.

Tegenwoordig lijkt het wel alsof voortdurend historische schuldbekentenissen afgelegd moeten worden. Tja, als je geen historisch besef aankweekt door gedegen geschiedenisonderwijs, is dat het gevolg. „Wie het verleden niet begrijpt, kan er slechts boos of beschaamd over worden”, schreef de befaamde historicus A. Th. van Deursen ruim twintig jaar geleden al.

En ook hiermee stopt het niet. Voorzitter Von der Leyen spreekt namens de Europese Commissie een schuldbelijdenis uit in het Europese Parlement. „We moeten racisme en discriminatie meedogenloos bestrijden. Zichtbare discriminatie natuurlijk, maar ook meer subtiele vormen van racisme en discriminatie: onze onbewuste vooroordelen.” ’t Is maar dat we het weten: we zíjn racistisch. We weten alleen nog niet hoe erg. En om dat te ontdekken, is zelfonderzoek noodzakelijk. Op de ene of andere manier komt dit patroon me bekend voor...

Met verbazing zie je ondertussen hoe media en verschillende universiteiten zich slaafs en kruiperig wentelen in schuldbesef: we zijn ons te weinig bewust geweest van ons latente racisme en ”white supremacy”, maar we hebben zo’n berouw. Vergeef ons toch, vanaf nu gaat het allemaal anders, en je helpt ons als je mensen verklikt die er anders over denken.

Dan denk je: zouden ze nou écht niet doorhebben dat ze zelf een fundamenteel racistisch denkpatroon volgen? Dat ze met open ogen weer eens een marxistische ideologie omarmen door alleen maar te denken vanuit macht en strijd?

Geef mij de vraag van het gefascineerde, onbevangen meisje in de winkelstraat van jaren geleden dan maar.

De auteur is lid van de SGP-Tweede Kamerfractie.

Column: Racisme

Opinie

RD.nl in uw mailbox?