Column (Jan van Klinken): Gastvrij voor een dakloze

Vanaf die dag leidde hij een zwervend bestaan. ’s Ochtends wist hij niet waar hij die avond slapen zou. Een hele tijd bracht hij de nacht door in een bootje in de haven. Wat hij nog met zijn leven aan moest, wist hij niet. Het kon hem allemaal niets meer schelen.

Tot overmaat van ramp begon het te vriezen dat ’t kraakte. Op het bootje in de haven was het niet meer te harden. De zwerver in zijn erbarmelijke omstandigheden haalde de lokale krant, wat tot gevolg had dat een van de plaatselijke predikanten en diens vrouw hem op de koffie vroegen. Met lood in de schoenen gaf hij aan de uitnodiging gehoor. Het resulteerde erin dat hij tijdelijk in het gezin van de dominee werd opgenomen.

Hij is nu kerkganger, woont op zichzelf, is geheelonthouder en is betrokken bij de organisatie van wekelijkse maaltijden van de kerk voor alleenstaanden en mensen met een krappe beurs.

De gebeurtenis kwam afgelopen zondag zijdeling ter sprake tijdens de afscheidsdienst van de desbetreffende predikant, ds. J. A. W. Verhoeven. Een bekend gezegde kwam in me op: „Woorden wekken maar voorbeelden trekken.” Niet dat nu opeens elke dominee een zwerver in de pastorie zou moeten opnemen en evenmin pleit ik voor het model van dr. Hans Visser en zijn Rotterdamse Pauluskerk, waar de medemenselijkheid dagelijks in praktijk wordt gebracht, maar het Woord verder uit het zicht is verdwenen.

Dat gezegd hebbend, blijf ik voor zo’n daad van zelfopoffering (een zwerver in je huis opnemen) grote bewondering koesteren. Daar is echt wat voor nodig, omdat je wel weet waar je aan begint maar niet weet hoe het avontuur eindigt. Een oud-collega raapte eens een vrouw op uit de goot en nam haar op in zijn gezin. Als christen was dat zijn plicht, vond hij. Het ging een hele tijd goed, totdat ze op een ochtend was verdwenen. Alles van waarde had ze meegenomen.

Nog zo’n verhaal. Anonieme verslaggevers van het Algemeen Dagblad belden in het kader van een serie artikelen over gastvrijheid eens aan bij ds. Tj. de Jong in Staphorst. Of ze konden blijven slapen. Ze waren hartelijk welkom. Er verscheen een jubelend verslag in de krant en ik weet zeker dat het indruk heeft gemaakt. Je kunt uren op een zeepkist evangeliseren, maar zulke verhalen zijn qua impact niet te overtreffen.

Column (Jan van Klinken): Gastvrij voor een dakloze

Opinie

RD.nl in uw mailbox?