Column (ds. J. Belder): Waarom is een eerlijk gesprek over het levenseinde zo lastig?

Een zondagavond bijna vijftig jaar geleden. Wij zongen uit Johannes de Heer. „Eens breekt in mij het zilver’ren koord...” Het refrein zwol aan: „O wat zal ’t zijn / volmaakt en rein / voor eeuwig met de Heer te zijn. / Als ook mijn lied Hem hulde biedt: nee, zulk een sterven vrees ik niet.” De woorden bleven haken. Sterven. Loslaten. Achterlaten. Verdriet in de familiekring.