De turnleraar staat terecht voor het misbruiken en doden van Esmee, het verplaatsen van haar lichaam en het bezit van kinderporno. Hij zei lang te hebben gezocht naar de juiste woorden om te kunnen reageren op de emotionele slachtofferverklaringen van de ouders van Esmee. „Woorden van spijt over alles wat er is gebeurd, die zijn er niet. Het kwaad en leed dat ik heb veroorzaakt is onomkeerbaar. En ik weet dat het jullie diep raakt. Ook die last zal ik voor altijd met me meedragen”, zei Van de G.

Kort daarvoor vochten beide ouders tegen hun emoties tijdens het voordragen van hun slachtofferverklaringen. „Ongeloof, verbijstering en verdriet zijn de emoties die ons dagelijks leven beheersen”, zei de vader van Esmee. „Haar is de kans ontnomen op te groeien tot een volwassen vrouw. In onze gedachten blijft ze altijd veertien. De streep op de deurpost die aangeeft hoe groot ze was zal nooit meer verschuiven. Esmee is uit ons leven weggerukt.”

De verdachte leerde het slachtoffer kennen op een kamp van de school waar hij stage liep, waarna ze via sociale media contact met hem onderhield totdat ze met hem ging afspreken, zo vertelde Van de G. Ze deelde met hem de ‘tienerproblemen’ waarmee ze worstelde en vertelde hem uiteindelijk dat ze verliefd op hem was. Steeds ging Van de G. een grens over. Het moment van de moord zegt hij zich niet te kunnen herinneren. Ze hadden ruzie gekregen en hij probeerde dat met stoeien op te lossen, zoals vaker, maar de stoeipartij liep volgens hem fataal af.

„Gevoed door haar persoonlijke omstandigheden en puberale ongemakken moet zij op zoek zijn geweest naar houvast”, sprak de vader. „Hoe kun je op deze wijze misbruik maken van een jong meisje dat met zoveel dingen aan het worstelen was.”

„Hoe kan iemand zoiets doen? Hoe kan iemand met een meisje van deze leeftijd een seksuele relatie aangaan? En iemand dood achterlaten bij een boom?” vroeg de moeder zich af in haar slachtofferverklaring. „Het leven is een groot deel van zijn glans verloren. Ik heb een heel groot gat in mijn hart. Wij hadden nog zoveel van haar liefde kunnen genieten. Het is ons ontnomen. Veertien jaar heb ik voor haar mogen zorgen. Vorige week zou ze vijftien worden. Niets is meer hetzelfde.”