De veiligheidsadviseur zei niet wat de gesprekken precies hebben opgeleverd. Het feit dat er op hoog niveau besprekingen plaatsvinden zegt echter al veel. Het onderstreept hoe serieus Washington de nucleaire dreigementen van Moskou neemt, maar ook dat aan beide kanten het besef leeft dat overleg gewenst is.

Gesprekken over de concrete dreiging van kernwapens zijn echter nog iets anders dan onderhandelingen over vrede. Amerikaanse media berichtten deze week dat Washington Kiev aangespoord zou hebben openheid te tonen voor onderhandelingen met Moskou. Sullivan benadrukte dinsdag echter dat de VS ervoor zullen waken dat „de daders van grove en grote oorlogsmisdaden in Oekraïne verantwoordelijk gehouden zullen worden voor hun daden.”

De roep om Oekraïne aan te sporen tot onderhandelingen klinkt van tijd tot tijd en naarmate de oorlog langer duurt, steeds luider. Maar wat zou daarvan de inzet moeten zijn? Zolang Rusland nog niet alle hoop heeft verloren op een overwinning, zal Moskou van Kiev ook concessies vragen. Maar duidelijk is dat Oekraïne niet zal toegeven op het gebied van territoriale integriteit. Die prijs acht Kiev te hoog, en terecht.

Daarbij komt dat er nog geen enkel signaal is dat Poetin van zijn kant bereid zou zijn tot handreikingen. De Moskouse oorlogsretoriek blijft steken in termen als „denazificatie” en inmiddels „desatanificatie.” Wie zichzelf dergelijke ‘doelen’ oplegt, maakt zinvol overleg vrijwel onmogelijk. Vooralsnog is Rusland druk met de vernietiging van Oekraïense infrastructuur, met de kennelijke reden de Oekraïense burger te treffen met kou en watergebrek. Dat is geen klimaat waarin onderhandelingen gedijen.

Nu is diplomatie er niet om gesprekken tussen gelijkgezinden in goede banen te leiden: het hoge doel ervan is nu juist het overbruggen van tegenstellingen. Dat het hoge ideaal soms lukt bewijst het staakt-het-vuren dat vorige week is gesloten tussen de Ethiopische regering en de dissidente autoriteiten in Tigray. Ook daarvan werden de kansen op slagen vooraf klein geacht. Het is weliswaar een akkoord dat nog vele losse eindjes kent, maar het is tenminste een hoopvol begin.

De harde realiteit is dat een oplossing van de oorlog van Rusland in Oekraïne nog moeilijker ligt. Voor zowel Russische jongeren die de strijd in worden gestuurd als voor de vele Oekraïense soldaten en burgers is echter te hopen dat er snel een opening voor een dergelijk hoopvol begin komt. Die zal dan echter wel vanuit Moskou moeten komen.