De expositie laat onder meer zien hoe mensen overal ter wereld samenleven met plastic, aan de hand van objecten uit de collectie, bekende plastic iconen zoals de waterfles en stoel maar ook nieuwe kunst die alternatieven biedt. Zo wordt verteld hoe plastic ooit is ontstaan, als alternatief voor ivoor, en hoe het is uitgegroeid tot een succesvol materiaal dat niet meer weg te denken is uit ons leven. „Bijna een wondermateriaal”, zegt tentoonstellingsmaker Marieke Meijer. „Maar we zitten er ook mee, gezien de schade die het toebrengt aan de wereld en onze levens.” Het museum besteedt dan ook aandacht aan alternatieven.

Met de naam Plastic Crush vergelijkt Meijer het gebruik van plastic met een verliefdheid. „Eerst is het fantastisch, dan ga je samenleven en aan het eind kan de relatie toxisch worden en wil je ervan af. Maar dat is lastig.” In de tentoonstelling komen dan ook de voordelen van plastic voorbij, zo werd het leven er makkelijker door, maar ook de nadelen zoals de impact wereldwijd.

Vier jonge ontwerpers lieten zich voor de expositie inspireren door stukken uit de collectie voordat plastic bestond, wat onder meer resulteerde in een mantel van Lena Winterink die volledig bestaat uit ‘made in-labels’ van afgedankte kledingstukken. Verder maakte ontwerper Hozan Zangana een sculptuur van gerecycled plastic als ode aan Jezidi’s op de vlucht, die wisten te overleven dankzij onder meer water dat ze bij zich hadden in plastic flesjes. Modeontwerper Scarlett Yang maakte een oplosbare jurk van zelfgemaakt bioplastic van algen en water, die tijdens de duur van de tentoonstelling volledig zal oplossen.

Met deze expositie wil het Tropenmuseum een bijdrage leveren aan „de wereld die we voor ogen hebben”, aldus Modest. Die gedachte zal volgens hem ook terugkomen in toekomstige tentoonstellingen.