Pakweg een pond papier
Het is misschien vreemd om het zo hardop te zeggen, maar ik doe het toch: ik ben onder de indruk. Ik ben nog steeds onder de indruk wanneer ik bij de drukkerij van het Reformatorisch Dagblad zie hoe enorme rollen papier veranderen in een krant.
Wat in de vroege ochtend nog maar een idee was in het brein van een collega, een flard bij het nieuws, een plan vanuit de redactievergadering, staat plotseling gedrukt, zwart op wit.
Het blijft bijzonder dat de vervoerders met precies de goede aantallen kranten in hun busjes het land in rijden. En dat trouwe bezorgers dag na dag, door weer en wind, de krant in de brievenbus van abonnees stoppen.
Deze vrijdag hebben de bezorgers het pittig, want ze hebben per abonnee pakweg een pond papier te bezorgen. Vorige week al een dikke boekencatalogus, begin september het speciale magazine LEZEN, en nu de vrijdagkrant met de glossy GENERATIES. Dat is eigenlijk te gek –te zwaar– voor een krantenbezorger. Onze logistiek manager houdt zoiets scherp in de gaten, maar behalve van zijn bezorgers houdt hij ook van de lezers, daarom komt het tóch in orde.
Het begon als een flard, een vaag idee, ergens op een vergadering eind vorig jaar: zullen we in 2022 twee speciale magazines maken rond thema’s die ertoe doen voor het RD? Op zaterdag brengen we al een RDMagazine uit – laten we deze twee dan op vrijdag brengen. Als experiment. Eens kijken of we extra mooie bewaarnummers kunnen maken. Terzijde: vandaag verschijnt om die reden geen katern Vrijdag.
En daar ligt GENERATIES opeens. Het plan, de flard van ooit is letterlijk gewichtig geworden. Allerlei verbindingen vallen weg, de zuil wankelt – wat doet dat met de verschillende generaties? Dit magazine gaat over familie, tradities en (geestelijke) wortels. Over medereizigers op de levensweg. Over wat er overblijft als het ene geslacht gaat en het andere komt. Over een groot verdriet: als je kinderen –of je ouders– niet meer naar de kerk gaan. „Maar als genade ons geleerd heeft dat geloof een gave van God is, houden we nederig aan bij de Heere, voor al onze kinderen, wetend dat Hij het onmogelijke mogelijk kan maken”, schrijft ds. P. van Ruitenburg daarover.
Er zijn woorden die extra dik papier verdienen, omdat je ze wilt bewaren, en nog eens wilt herlezen. Of omdat je ze cadeau wilt geven – aan een vergeten familielid misschien wel.
Reageren? Hoofdredactie@rd.nl
