Akkoord Sharon en Peres over regering
In Israël zijn donderdag de laatste obstakels voor de toetreding van de centrum-linkse Arbeiderspartij van Shimon Peres tot de regering van de conservatieve Likud-premier Ariel Sharon uit de weg geruimd. De installatie van de regering werd opgehouden door een conflict over de benoeming van de vice-premier.
Peres eiste de post op van vice-premier, maar Sharons partijgenoot Ehud Olmert weigerde deze functie op te geven. De basiswet verbiedt twee vice-premiers. Peres heeft ingebonden en wordt nu plaatsvervanger van Sharon, zonder de titel van vice-premier, aldus het bureau van de minister-president. Olmert blijft vice-premier in het kabinet.
De overeenkomst maakt een eind aan weken van gesteggel over namen en functies binnen het nieuwe kabinet. In de verklaring van Sharons kantoor staat: „Peres wordt de plaatsvervanger van de premier en zal beschouwd worden als het belangrijkste lid na het hoofd van de regering.” Vermoedelijk presenteert Sharon maandag zijn kabinet aan het parlement.
Sharon leidt sinds juli een minderheidskabinet, nadat twee ultraorthodoxe partijen uit de regering waren gestapt. Hij overleefde daarna dankzij steun van de linkse oppositie. Na het vertrek van de Shinui-partij uit de coalitie moest Sharon wel een nieuwe partner vinden. Naast de Arbeiderspartij treedt mogelijk ook de ultraorthodoxe UTJ toe tot de regering.
Sharon heeft er alles aan gedaan om aan de macht te blijven. Hij zet alles op alles om zijn Gazaplan uit te voeren. Dat houdt in dat alle 21 nederzettingen in de Gazastrook worden ontmanteld, evenals vier in het noorden van de Westelijke Jordaanoever. De ongeveer 8000 kolonisten moeten de Gazastrook volgens plan eind september hebben verlaten.
Peres heeft aangegeven dat het Gazaplan voor hem slechts het begin van een allesomvattend akkoord met de Palestijnen kan zijn. Sommige deskundigen verwachten dan ook dat de regering zal vallen zodra de ontmanteling van de nederzettingen volgend jaar is afgerond. Peres liet eerder weten zich niet aan het regeringsakkoord gebonden te voelen als het Gazaplan niet doorgaat.