De Limburger had om de mails gevraagd in het kader van de Wet openbaarheid van bestuur. Het ging om mails die Heijmans vlak voor zijn vertrek als burgemeester van Weert twee jaar geleden had gewist, maar die via een back-up toch weer boven water kwamen. Burgemeester en wethouders hadden geen probleem ermee de mails aan de krant te geven, maar Heijmans spande een kort geding aan. Hij vreest voor zijn veiligheid omdat de mails gevoelige onderwerpen zouden bevatten. Het gaat daarbij volgens Heijmans onder meer om inwoners van Weert die overlast veroorzaken, dossiers over horecavergunningen en motorbendes.

De rechtbank kent de mails niet en zegt dus niet te kunnen beoordelen of die inderdaad bedreigend zouden kunnen zijn, maar neemt het zekere voor het onzekere. Als na publicatie van de mails bedreigingen aan het adres van Heijmans zouden volgen, kunnen deze niet meer teruggedraaid worden, aldus de rechtbank. Vandaar dat de rechtbank publicatie vooralsnog verbiedt. Het college van B&W moet van de rechtbank het bezwaarschrift van Heijmans behandelen. Heijmans moet het college daarbij duidelijk maken, desnoods onder geheimhouding, op welke manier zijn veiligheid gevaar loopt door openbaarmaking.

Heijmans stapte twee jaar geleden op toen bleek dat hij op eigen houtje geld uitdeelde dat de gemeente kreeg vanwege de aanwezigheid van een asielzoekerscentrum. Heijmans vond dat hij een mandaat had om deze gelden te verdelen. Dat leidde dit jaar tot escalerende ruzies met de wethouders en een onafhankelijk onderzoek, waaruit onder meer bleek dat Heijmans onzorgvuldig met dit geld was omgegaan. De maat was vol toen bleek dat Heijmans zonder de raad of het college te informeren subsidie had gegeven aan een stichting waarvan hij zelf voorzitter was.

Dat alles leidde tot een motie van wantrouwen van de gemeenteraad. Heijmans hield de eer aan zichzelf en diende zijn ontslag in.