Volgens Henrar had een productiestop voorkomen kunnen worden. „Ik steun de Nederlandse klimaatambitie uiteraard, maar de uitvoering daarvan niet”, zo schrijft hij. Volgens hem zijn andere landen veel pragmatischer, duidelijker en sneller met steun. In Nederland neemt de politiek aan dat het bedrijfsleven dit zelf kan oplossen. „Dat er zo nu en dan een bedrijf omvalt dat niet ‘mee kan’ is dan… tja wat … jammer!? Voor een dubbeltje op de eerste rang willen zitten is schandelijk. Het Nederlandse bedrijfsleven concurreert internationaal en heeft daarom steun en duidelijkheid nodig.”

Volgens Henrar zijn er Europese regelingen voorhanden om bedrijven te compenseren voor de hoge elektriciteitskosten die ze niet kunnen doorberekenen aan klanten. Hij wijst in het bijzonder naar de Indirecte Kosten Compensatie (IKC) waarmee voorkomen kan worden dat een bedrijf de productie moet afschalen of, in het ergste geval, moet sluiten. Ook omdat dit geen milieuwinst oplevert. „We blijven immers verzinkte producten zoals vangrails of dakbedekking gebruiken en dat moet ergens gemaakt worden. De productie van zink en de uitstoot van CO2 verplaatst zich van Nederland naar elders in Europa of zelfs erbuiten. Geen winst dus voor het milieu en Nederland is kennis, infrastructuur en werkgelegenheid kwijt.”

Vanuit Europa werd eerder bekend dat Nederland 823 miljoen euro mag reserveren voor deze regeling de komende vijf jaar. „Toestemming van Brussel betekent echter nog niet dat Den Haag dat automatisch in de begroting reserveert. Dat vraagt actie van de Nederlandse overheid en instemming van de Tweede Kamer”, legt Henrar uit. „Beide moeten nu echt vol mee met de vaart der volkeren en zo snel mogelijk noodlijdende bedrijven gaan ondersteunen. Aldel en Nyrstar hebben hun productie al moeten afschalen, er dreigen nog meer slachtoffers te vallen.”