Het is een lichtbewolkte doordeweekse morgen in Billund, de Deense plaats waar Ole Kirk Christiansen in 1932 begon met het fabriceren van speelgoed. De parkeerterreinen van Legoland, pal naast vliegveld Billund, staan vol met auto’s. Een wandeling van een kilometer naar de hoofdingang leert alvast dat LEGO beslist nog tot de verbeelding moet spreken van jong en oud. De forse entreeprijs en de wachtrijen bij de ingang blijken voor niemand een probleem. Na de ‘verplichte’ foto of selfie onder de ingangspoort haast iedereen zich naar binnen.

Dicht bij de ingang ligt Miniland, waar het allemaal mee begon toen het themapark in 1968 de deuren voor het eerst opende. Miniland bestaat uit op schaal nagebouwde delen van Europese steden met werkende bruggen, rijdende treinen en draaiende molens. In de Amsterdamse grachten varen rondvaartboten hun rondjes. De Montelbaanstoren, een pontje en witte ophaalbruggen, het is allemaal zo waarheidsgetrouw mogelijk nagemaakt. Jong en oud schuifelen in dichte drommen langs de verschillende Europese steden op schaal.

Het klassieke Miniland was de basis van het park. In de afgelopen vijftig jaar breidde Legoland fors uit. Zo verscheen in 1997 de eerste achtbaan in het park en kregen allerhande legothema’s een plekje. Het themapark veranderde door de nieuwe attracties langzaam in een pretpark. Opvallend genoeg blijkt toch Miniland de meeste mensen te trekken.

Regencapes

Na al het vermaak is het mogelijk om in een heus legokasteel te overnachten. Het kreeg een plaats aan de rand van het veertien hectare grote terrein in Zuid-Denemarken.

In de horecagelegenheden is het druk. Bij de Saloon staan mensen in de rij om een tafeltje te bemachtigen. De patat –in de vorm van legosteentjes– wordt in stijl naar de tafel gebracht door een jongen met een heuse cowboyhoed. Zelf eten meenemen lijkt, gezien de prijslijst, een aanzienlijke besparing op het dagje uit te zijn.

’s Middags begint het zacht te regenen. In het park verschijnen plotseling gele regencapes, met uiteraard het legoblokje op de achterkant. Ook de paraplu’s vinden gretig aftrek. Vanwege het weer is het in de overdekte Legoland Gallery erg druk. In de grote hal staat een enorme ovale tafel met bakken legosteentjes.

Staafkerk

Om de tafel staan kinderen, jongeren én opvallend veel ouderen. Er wordt geconcentreerd en in alle rust gebouwd. Een man van middelbare leeftijd zit met zijn dochter stil te werken aan de uitbreiding van de Burj Kalifa, een wolkenkrabber in Dubai. Naast hem plaatst een meisje van een jaar of 14 –getooid met Legolandpet– de mast op het schaalmodel van het Empire State Building, een wolkenkrabber in New York. Een oudere man met grijs haar bouwt op zijn beurt aan een Noorse staafkerk. Een ding hebben de bouwers van alle leeftijden gemeen: er wordt in stilte en met absolute toewijding gewerkt.

De medewerkster die toezicht moet houden, heeft niets te doen. Ze gaat bij de tafel zitten en bouwt met evenveel concentratie mee. Want of je nu jong of oud, man of vrouw bent, LEGO blijft fascineren.